Στις νοτιοανατολικές ακτές του νησιού της Κύπρου, όπου σήμερα υπάρχει το πιο σπουδαίο και κοσμοπολίτικο θέρετρο της, ο Πρωταράς ή όπως αρέσκονται οι επισκέπτες του να τον αποκαλούν «ο τόπος των ανεμόμυλων», στην αρχαιότητα υπήρχε μία σπουδαία πόλης – κράτος η Λεύκολλα.
Ήταν κτισμένη γύρω από πανύψηλο ασβεστολιθικό λόφο, ο οποίος δέσποζε της πόλης και του λιμανιού της και παρείχε την δυνατότατα εντοπισμού των όποιων πιθανών εισβολέων από δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, αφού από την κορυφή του το βλέμμα «έφτανε» μέχρι και το ακρωτήρι Απόστολος Ανδρέας.
Σήμερα, στην ίδια εκείνη κορυφή, ο άνθρωπος έκτισε μικρό Χριστιανικό Ναό και τον αφιέρωσε στον Προφήτη Ηλία. Για να το καταφέρει αυτό, έσκαψε στον βράχο και σχημάτισε 178 σκαλοπάτια τα οποία «έντυσε» με ασβεστολιθικούς σχιστόλιθους.
Ο Ναός, έχει οικοδομηθεί σε σχήμα συμπτυγμένου εγγεγραμμένου Σταυρού, ο οποίος φέρει καμπαναριό και τρούλο. Η θεμελίωση έγινε με μπετόν το οποίο ενισχύθηκε με χυτοσίδηρο και η τοιχοποιία οικοδομήθηκε με οπτόπλινθους κάθετων οπών. Εξωτερικά έχει επενδυθεί με ακανόνιστους σχιστόλιθους, ενώ εσωτερικά έχει σοβατιστεί, ασπριστεί και έχει μερικώς τοιχογραφηθεί. Το καμπαναριό ορθώνεται 2 επίπεδα πάνω από το γείσο του ημικυκλικού τεταρτοσφαιρίου που εσωτερικά σκεπάζει την αψίδα του Ιερού και φέρει μία χειροκίνητη καμπάνα.
Η Αγιότητα του χώρου η οποία πηγάζει από την αρχαιότητα και φθάνει μέχρι και τις μέρες μας αλλά και η θέα που μπορεί κάποιος να έχει από την κορυφή του λόφου, που αν στην ατμόσφαιρα δεν αιωρείται σκόνη η δεν υπάρχουν σύννεφα μπορείτε να δείτε το ακρωτήρι του Αποστόλου Ανδρέα και πολύ πιο κοντά, την Αμμόχωστο, με τις πολυώροφες οικοδομές της να φαντάζει σαν να μην πέρασε μια μέρα από την ώρα εκείνη που οι κάτοικοι της, αφήνοντας ανοικτές τις πόρτες και τα παράθυρα των σπιτιών τους, ξεχύθηκαν στον κάμπο της Μεσαρκάς για τον τελευταίο θερισμό, έχουν μετατρέψει τον λόφο και το εκκλησάκι σε αναγκαίο και απαραίτητο προσκύνημα για κάθε Χριστιανό.
