Στο νησί της Κύπρου, η πιο αγαπημένη Αγία μετά την Παναγία είναι η Αγία Μαρίνα. Εκατοντάδες είναι οι Ιεροί Ναοί που είναι αφιερωμένοι στο όνομα Της. Δύο από αυτούς υπάρχουν στο χωριό Μοσφιλωτή, που γεωγραφικά ανήκει στην επαρχία Λάρνακας.
Ο παλιός οικισμός της Μοσφιλωτής ήταν κτισμένος κοντά από το ήδη υπάρχων στην περιοχή μοναστήρι της Αγίας Θέκλας και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό αφού στο νησί όπου υπήρχε μοναστήρι, γύρω από αυτό κτίζονταν διάφοροι οικισμοί, όπου οι κάτοικοι τους ασχολούνταν με γεωργικές εργασίες και την παραγωγή τροφίμων.
Αργότερα και όταν η περιοχή μετατράπηκε σε φέουδο, στην κορυφή μικρού υψώματος που βρισκόταν ανατολικά του οικισμού και δυτικά μικρού χείμαρρου και παραποτάμου του Τρέμιθου, ο φεουδάρχης έκτισε μικρό Ναό τον οποίο αφιέρωσε στην Αγία Μαρίνα, την αγαπημένη Αγία των Φράγκων αλλά και των Κυπρίων.
Οι ανάγκες του φέουδου σε ανθρώπινο εργατικό δυναμικό, προσέλκυσαν οικογένειες γεωργών και κτηνοτρόφων από τον κοντινό μικρό οικισμό και γύρω από τον Ναό οικοδομήθηκε νέος οικισμός, ο οποίος στο πέρασμα των χρόνων «απορρόφησε» τον παλιό που υπήρχε κοντά στο μοναστήρι.
Ο Ναός, στην διάρκεια των αιώνων που ακολούθησαν, έχει υποστεί μεγάλες μετατροπές και επεμβάσεις, οι οποίες, παρόλο που έγιναν πολύ προσεκτικά, είναι εμφανείς μέχρι και σήμερα, που βλέπουμε ένα οικοδόμημα, να φέρει τη σφραγίδα των πλείστων Ναών που έχουν οικοδομηθεί κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας και αποτελεί ένα πανέμορφο αρχιτεκτονικά κτίσμα.
Έχει κτιστεί και έχει επεκταθεί με πέτρες τις περιοχής Μοσφιλωτής αλλά και με πέτρες που μεταφέρθηκαν από την περιοχή του γειτονικού χωριού, Λύμπια. Η τοιχοποιία κτίστηκε με ακατέργαστες ηφαιστειακές και ασβεστολιθικές πέτρες και σε πάχος που ξεπερνά το ένα μέτρο.
Έχει σχήμα μονόκλιτης Βασιλικής και φέρει δίρριχτη, οξυκόρυφη και κεραμοσκεπή στέγη. Τα κεραμίδια είναι επίπεδα, Γαλλικού τύπου και έχουν αντικαταστήσει τα παλιά που υπήρχαν όταν ο Ναός είχε οικοδομηθεί. Ο Ναός φέρει 2 εισόδους. Μία στο κέντρο του νότιου τοίχου και μία στο κέντρο του δυτικού, οι οποίες σχηματίζονται από πελεκημένες και σκληρές ασβεστολιθικές πέτρες και στο ανώφλι δημιουργούν καμάρα. Πέραν από τις 2 εισόδους υπάρχουν 5 παράθυρα φωτισμού.
Το καμπαναριό ορθώνεται ένα επίπεδο πάνω από το γείσο της οροφής και είναι κτισμένο με μαλακές και πορώδεις ασβεστολιθικές πέτρες τις οποίες πελέκησαν περίτεχνα. Φέρει 1 καμπάνα. Η οροφή του ημικυκλικού τοίχου που σχηματίζει εσωτερικά την αψίδα του Ιερού και στηρίζει το τεταρτοσφαίριο του Ιερού, σκεπάζεται όπως και ο υπόλοιπος Ναός, από κεραμίδια επίπεδα και Γαλλικού τύπου.
Στο νότιο και βόρειο τοίχο υπάρχουν 6 ζεύγη τεράστιων πεσσών οι οποίοι επεκτείνονται μέχρι την οροφή και πάνω σε αυτούς δημιουργούνται εσωτερικά, οξυκόρυφα τόξα τα οποία στηρίζουν την οροφή.
Εσωτερικά ο Ναός είναι πολύ πιο μικρός από ότι φαίνεται να είναι εξωτερικά και αυτό λόγω του μεγάλου πάχους της τοιχοποιίας. Το Ιερό χωρίζεται από πολύ παλιό και περίτεχνα σκαλισμένο ξύλινο τέμπλο, το οποίο φέρει 2 σειρές εικονισμάτων που η κάθε μια αποτελείται από 11 μετρίου μεγέθους και 1 σειρά από 6 μεγάλα. Είναι υπερυψωμένο κατά ένα σκαλοπάτι.
