Το πιο βασικό στοιχείο για την ύπαρξη ζωής είναι το νερό. Γι αυτό από τα πανάρχαια χρόνια ο άνθρωπος έκτιζε τους οικισμούς του κοντά σε φυσικές πηγές νερού. Έκτιζε τα σπίτια του, στις όχθες ποταμών ή και μεγάλων γεωλογικών ρηγμάτων από τα οποία ανάβλυζε το πολύτιμο αγαθό.
Ένα από αυτά τα ρήγματα, που το νερό του βοήθησε στη δημιουργία και στη ευημερία ενός χωριού, βρίσκεται στα Πάνω Λεύκαρα. «Η Πηγή» όπως την ονομάζουν οι ντόπιοι. Την συναντάμε στο νοτιότερο άκρο του χωριού, μέσα σε μικρή πλατεία, η οποία περιβάλλεται από γραφικές και πετρόκτιστες γειτονιές και στον δρόμο που οδηγεί στο γειτονικό χωριό «Κάτω Λεύκαρα».
Οι άνθρωποι την «έντυσαν» με πέτρα και την διαμόρφωσαν σε βρύση από την οποία προμηθεύονταν για αιώνες το πολύτιμο αγαθό, από τότε που οι πρώτοι οικιστές έφτασαν στην περιοχή των «Λευκών βουνών», αναζητώντας ένα άλλο πολύτιμο οικοδομικό υλικό αυτή τη φορά, όπως ήταν την τότε εποχή η πέτρα.
Αφού βρήκαν ολόκληρα βουνά από λευκή, σκληρή και ασβεστολιθική πέτρα (αυτό που ονομάζουμε σήμερα «Πέτρα των Λευκάρων») θέλησαν να κατοικήσουν μόνιμα στην περιοχή. Έψαξαν για νερό και βρήκαν την πηγή στην «ρίζα» ενός πανύψηλου λόφου.
Γύρω από αυτήν και αμφιθεατρικά έκτισαν τα σπίτια τους χρησιμοποιώντας την λευκή πέτρα και με το πέρασμα των χρόνων δημιούργησαν το χωριό «Λεύκαρα». Η ύπαρξη όμως του χωριού πάνω από τον υδροφορέα από τον οποίο η πηγή «αντλούσε» το νερό της είχε σαν αποτέλεσμα αυτό να καταστεί σήμερα «μη πόσιμο».
Το νερό εξακολουθεί να αναβλύζει από τα έγκατα των Λευκών βουνών και ποτίζει αγρούς και περιβόλια πριν καταλήξει στον ποταμό Πεντάσχοινο.
