Η Κοφίνου είναι χωριό της επαρχίας Λάρνακας και απέχει από την πόλη 22800 μέτρα. Βρίσκεται κτισμένη στην περιοχή όπου συνδέονται οι κύριες οδικές αρτηρίες που οδηγούν από την Λευκωσία, την Λάρνακα και την Αμμόχωστο προς την Λεμεσό και την Πάφο και αντίστροφα. Δηλαδή στο πιο κομβικό σημείο του νησιού.
Μέχρι το 1963 η Κοφίνου αποτελούσε μικτό χωριό και κατοικείτο τόσο από Ελληνοκύπριους όσο και Τουρκοκύπριους. Μετά την Τουρκοκυπριακή ανταρσία του 1963 οι Έλληνες κάτοικοι της Κοφίνου αναγκάστηκαν να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές και κύρια προς το χωριό Αγγλισίδες για περισσότερη ασφάλεια.
Τότες στο χωριό κατοικούσαν 750 Τουρκοκύπριοι οι οποίοι κατόπιν εντολών την Άγκυρας προέβαιναν σε τραμπουκισμούς και στην παρεμπόδιση της ελεύθερης διακίνησης των Ελληνοκυπρίων δια μέσω των οδικών αρτηριών, δημιουργώντας έτσι τα προσχήματα για την επέμβαση της Τουρκίας στο νησί.
Το 1967 η κατάσταση στην περιοχή είχε φθάσει σε πολύ οριακό σημείο και η τότε κυβέρνηση του νησιού προσέφυγε στην ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ καταγγέλλοντας τις παρανομίες των Τουρκοκυπρίων. Δυστυχώς όμως αυτοί δεν προχώρησαν στην αποκατάσταση της τάξης αναγκάζοντας έτσι την Εθνική Φρουρά να παρανομήσει επεμβαίνοντας στρατιωτικά.
Η επιχείρηση της Εθνικής Φρουράς ξεκίνησε από το γειτονικό προς την Κοφίνου χωριό, Άγιος Θεόδωρος, καταλαμβάνοντας την εκεί Τουρκοκυπριακή συνοικία. Στην συνέχεια και αφού περικύκλωσαν την Κοφίνου με στρατιωτικές δυνάμεις που ήταν κατά πολύ δυσανάλογα μεγάλες με ότι στην πραγματικότητα χρειαζόταν, μπήκαν στο χωριό και προέβησαν σε εκκαθαρίσεις των μικρών στρατιωτικών θυλάκων που δημιούργησαν οι Τουρκοκύπριοι τόσο την Πάνω Κοφίνου όσο και στην Κάτω.
Το λάθος την Εθνικής φρουράς να επέμβει σε μία κατάσταση που θα έπρεπε να χειριστεί η αστυνομία του νησιού και την ομολογούμενη παραβίαση του συντάγματος του νησιού εκμεταλλεύτηκε η Τουρκία απειλώντας την Ελλάδα με πόλεμο.
Οι ανίκανοι τότε κυβερνήτες της Ελλάδας υπέκυψαν στις αξιώσεις των Τούρκων και απέσυραν την Ελληνική μεραρχία από το νησί που μέχρι εκείνη τη μέρα κρατούσαν την παρουσία της στην Κύπρο, σαν εφτασφράγιστο μυστικό . Από το βράδυ της 15ης Νοεμβρίου του 1967, μετά τα λάθη του τότε αρχηγού της Εθνικής Φρουράς αλλά και την ανικανότητα της Ελληνικής κυβέρνησης, είχε τεθεί η ταφόπλακα στους όμους της νεαρής τότε Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Κοφίνου, μετά την συντριπτική ήττα της Ελληνικής πολιτικής στο νησί, συνέχισε να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην διάσπαση και διχοτόμηση του νησιού, μετατρεπόμενη σε κάποιου είδους πολιτικής αρχής, δημιουργώντας και τους ανάλογους θεσμούς και αρχές.
Το 1974 και κατά την διάρκεια της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο η Κοφίνου μετατράπηκε και πάλι σε σημαντικό και στρατηγικό οδικό κόμβο αφού οι ένοπλοι Τουρκοκύπριοι τόσο από την Κοφίνου όσο και από τον Άγιο Θεόδωρο είχαν συγκεντρωθεί και ταμπουρωθεί στο ύψωμα 124 παρεμποδίζοντας τα στρατεύματα της Εθνικής Φρουράς να προχωρήσουν από και προς την Λεμεσό. Μετά από συντονισμένη επιχείρηση το ύψωμα κατελήφθη με μοναδική απώλεια ενός αξιωματικού από μέρους της Εθνικής Φρουράς.
Σήμερα η Κοφίνου κατοικείται αποκλείστηκα από Ελληνοκύπριους εκτοπισμένους (κάποτε πρέπει οι πολιτικοί του νησιού να σταματήσουν να κοροϊδεύουν τον λαό και να του εξηγήσουν ότι στην Κύπρο δεν υπάρχουν «πρόσφυγες» αλλά ΜΟΝΟ εκτοπισμένοι και εδώ έγκειται η αδυναμία της διεθνούς κοινότητας να επιβάλει στην Τουρκία την αποχώρηση της από το νησί) και έχει μετατραπεί σε μια σύγχρονη μικρή κωμόπολη. Διαθέτει σχολεία, εκκλησίες, αστυνομικό και πυροσβεστικό σταθμό και όλα εκείνα που χαρακτηρίζουν μια κοινότητα.
Οι κάτοικοι, όλοι εκτοπισμένοι, προσπαθούν μέσα στις συνθήκες καθημερινής προσμονής για επιστροφή στα δικά τους σπίτια, να διατηρούν τα «προσφυγικά» σπίτια τους στην καλύτερη κατάσταση.
Οι περιοχές του χωριού που κατοικούνταν από Τουρκοκύπριους και οι οποίοι εγκατέλειψαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους και μετέβησαν στις περιοχές του νησιού που κατέχονται από της Τουρκία, έχουν μετατραπεί σε ερείπια.
Από την Κοφίνου θα περάσεις υποχρεωτικά αν θα ταξιδέψεις προς την Λεμεσό και την Πάφο. Σε αντίθετη περίπτωση, υπάρχουν 3 πολύ καλοί λόγοι που θα μπορούσαν να σε κάνουν να την επισκεφτείς.
Ο πρώτος είναι η αρχαία εκκλησία της «Παναγίας της Κοφίνου». Πρόκειται για εκκλησία η οποία οικοδομήθηκε τον 11ον αιώνα πάνω στα ερείπια άλλης μεγαλύτερης Βασιλικής που υπήρχε στον χώρο από τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια του νησιού.
Ο δεύτερος είναι το Μνημείο Καταδρομέων Ευμένιος Παναγιώτου που βρίσκεται στην κορυφή του υψώματος 124 και ο τρίτος η ιστορία του χωριού που «στιγματίζει» τον τόπο και το νησί εδώ και 60 χρόνια.
