Στο χωριό Αλαμινό, μέχρι και το 1992, η κύρια εκκλησία ήταν ο μικρός Ναός του Αγίου Μάμα που βρίσκεται σε μικρή απόσταση και νότια από τον σημερινό μεγάλο Ναό που είναι αφιερωμένος στον ίδιο Άγιο.
Πρόκειται για Ναό που έχει οικοδομηθεί με ασβεστολιθικές πέτρες σε σχήμα συντετμημένου εγγεγραμμένου Σταυρού από τον καιρό της παρουσίας των Φράγκων στο νησί. Αρχικά ήταν οικογενειακός Ναός γι αυτό και ήταν πολύ μικρός. Η εσωτερική τοιχοποιία ήταν καλυμμένη με νωπογραφίες οι οποίες πολύ αργότερα καταστράφηκαν ή και καλύφθηκαν με γυψοκονίαμα από άγνοια από τους πιστούς όταν αυτοί προσπάθησαν να προβούν σε επεκτάσεις και επιδιορθώσεις στον Ναό. Η οικοδόμηση του με ασβεστόλιθους είχε σαν αποτέλεσμα η τοιχοποιία να φθάνει σε πάχος τα 85 εκατοστά.
Στην συνέχεια και κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, έγινε επέκταση προς τα δυτικά και προστέθηκε μικρό καμπαναριό το οποίο δεν ξεπερνούσε σε ύψος το γείσο της οροφής, αφού έτσι επέβαλλαν οι Οθωμανοί, οι οποίοι επέτρεπαν την οικοδόμηση Ναών με μόνο περιορισμό το ύψος του καμπαναριού να μην ξεπερνά το ύψος του Μιναρέ αν υπήρχε στο συγκεκριμένο χωριό ή το ύψος του κτηρίου του Τζαμιού. Το σχήμα του Ναού μετατρέπεται σε μείγμα εγγεγραμμένου συντετμημένου Σταυρού και βασιλικής. Οι 3 κεραίες του Σταυρού (νότια, ανατολική και βόρεια) σχηματίζονται ημικυκλικές. Η δυτική επεκτείνεται κατά πολύ και σχηματίζεται σε οξυκόρυφη βασιλική.
Στα πρόσφατα χρόνια έγιναν διαφοροποιήσεις, επεκτάσεις και επιδιορθώσεις. Το καμπαναριό επεκτάθηκε προς τα πάνω κατά δύο επίπεδα και προστέθηκε μία χειροκίνητη καμπάνα. Ο τρούλος επιδιορθώνεται. Κτίζονται πόρτες και μετατρέπονται σε παράθυρα και γίνονται προσπάθειες επαναφοράς και ανάκτησης των νωπογραφιών.
Δυστυχώς όμως η λανθασμένη επέκταση που έγινε προς τα δυτικά μετατρέπεται στην "αχίλλειο πτέρνα" του Ναού αφού για ακόμη μία φορά χωρίζεται από το παλαιό κτίσμα με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μεγάλη σχισμή τόσο στον νότιο τοίχο όσο και στον βόρειο.
Βορειοδυτικά από τον Ναό υπάρχει μία τεράστια και επίπεδη πέτρα πάνω στην οποία διαγράφεται πολύ έντονα και ξεκάθαρα ένα χνάρι ποδιού. Έχει τέλειες αναλογίες και βάθος από 3 έως 5 εκατοστά και πιστεύεται ότι ανήκει στον Άγιο Μάμα και ότι αυτό σχηματίστηκε καθώς ο Άγιος, σαν προστάτης των μυθικών Ακριτών, στεκόταν στο βράχο και παρατηρούσε τις ακτές της Αλαμινού, προστατεύοντας τους κατοίκους της από τους Σαρακηνούς.
Το ξωκλήσι βρίσκεται υπό την προστασία του τμήματος αρχαιοτήτων και έχει ενταχθεί στον Β' κατάλογο των μνημείων της Κύπρου. Για την επέκταση του καμπαναριού, εκείνο που θέλουμε να πούμε είναι ότι το τμήμα μας έχει συνηθίσει σε καλύτερες και πιο ταιριαστές με τον κυρίως Ναό επεκτάσεις ή και αναπαλαιώσεις. Φυσικά όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι αυτό έγινε από το τμήμα αρχαιοτήτων.
