Στο χωριό Περβόλια της επαρχίας Λάρνακας και μέσα σε ένα μικρό πάρκο, υπάρχει μνημείο προς μνήμην των αγώνων της εργατικής και αγροτικής τάξης των Κυπρίων. Τα γεγονότα του 1948, αν και άγνωστα στις νέες γενιές, καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό την μετέπειτα πορεία του εργατικού κινήματος του νησιού. Ήταν η απαρχή μιας διαδικασίας, απόδοσης αξιοπρέπειας στους εργάτες αλλά και μια οικονομική ευμάρεια.
Οι αγώνες αλλά και οι θυσίες εκείνων των ανθρώπων, τελικά πήγαν χαμένες, αφού στον 21ον αιώνα η εργατική τάξη, έχασε το «παιχνίδι» και νικήθηκε κατά κράτος από τους κεφαλαιοκράτες και εξαφανίστηκε. Σήμερα, με την νέα τάξη πραγμάτων, μιλάμε για ένα νέο-δουλικό σύστημα στις εργασιακές σχέσεις, που τα πάντα καθορίζονται από τον εργοδότη και μόνο. Οι εργατικές συντεχνίες, «φαντάσματα» του εαυτού τους, προσπαθούν να διατηρήσουν την οντότητα τους, κρυμμένες πίσω από την αδυναμία τους να προστατέψουν τον αγρότη, τον εργάτη, τον απλό άνθρωπο.
Το μνημείο, προς τιμήν των τότε αγροτών στο χωριό της επαρχίας Λάρνακας, όταν το επισκέπτεσαι, μόνο θλίψη σου προκαλεί. Θλίψη που πηγάζει από την θύμηση για τους αγώνες που η τότε αγροτική και εργατική τάξη διεξήγαγε, με μόνο στόχο την καλυτέρευση της ζωής των ανθρώπων, την ίδια ώρα που σήμερα, τα ίδια ιδανικά, οι ίδιες λαϊκές οργανώσεις, ξέχασαν πως είναι η διεκδίκηση αιτημάτων.
