Όταν το βράδυ της 6ης Ιουνίου το 1218 π.χ. οι Αχαιοί χόρευαν θριαμβευτές μετά από 10 χρόνια πολιορκίας, πάνω στα κουρσεμένα τείχη της Τροίας, σε καμιά περίπτωση δεν υπολόγισαν και περισσότερο δεν γνοιάστηκαν για την διαφαινόμενη οργή του Θεού της θάλασσας, του Ποσειδώνα. Αφού κούρσεψαν την υπέρλαμπρη πόλη. Αφού την λεηλάτησαν και διαμοίρασαν τα λάφυρα, μπήκαν στα καράβια τους για να γυρίσουν στις πόλεις - βασίλεια τους.
Άλλοι βολοδέρναν για δεκαετίες στην Μεσόγειο και άλλοι άραξαν σε άλλα μέρη ψάχνοντας για νέες Πατρίδες. Πολλοί από αυτούς άραξαν στα παράλια της φιλόξενης και μακρινής Κύπρου, κτίζοντας νέες πόλεις και δημιουργώντας νέα βασίλεια. Τα καράβια του βασιλιά της Πελοποννησιακής πόλης Αμύκλες, Χαλκάνωρ, άραξαν κατά την διάρκεια της νύχτας στο πολύ επικίνδυνο για την ναυσιπλοΐα ακρωτήρι Κίτιον. Σε εκείνο το ακρωτήρι, οι Βρετανοί αποικιοκράτες 30 αιώνες μετά, έκτισαν με ασβεστολιθικό πωρόλιθο ένα φάρο και έτσι η διέλευση των πλοίων, γινόταν πλέον με ασφάλεια και αυτό εξακολουθεί να ισχύει μέχρι και σήμερα.
Όταν ο μικρός οικισμός "Περβόλια" "ανεξαρτητοποιήθηκε" από την κηδεμονία του χωριού που τον ίδρυσε, το Κίτι, η περιοχή του Φάρου αποτελούσε ήδη δημοφιλή προορισμό, όχι μόνο για τους κατοίκους της περιοχής αλλά και για ανθρώπους που προέρχονταν από άλλες επαρχίες.
Η θαλάσσια περιοχή του Φάρου ήταν και είναι μία από τις καλύτερες παραλίες του νησιού, την οποίαν επέλεγαν οι Κύπριοι για να περάσουν τις μέρες των διακοπών του Αυγούστου και όχι μόνο, πολύ πριν το 1974. Αυτό εντάθηκε μετά την Τούρκικη εισβολή και το χάσιμο των παραλιών της Κερύνειας και της Αμμοχώστου. Χιλιάδες άνθρωποι, κατάκλυζαν την περιοχή των Περβολιών με τα τροχόσπιτα τους, για να απολαύσουν τα πεντακάθαρα και παραδόξως σχεδόν πάντα χωρίς μεγάλους κυματισμούς, νερά της παραλίας του Φάρου.
Η περιοχή των Περβολιών και κατ επέκταση και του Φάρου, γνώρισε μετά το 1974 μία αλματώδη ανάπτυξη και από τότε έχουν κτιστεί χιλιάδες νέες οικίες, τόσο σαν εξοχικά όσο και για μόνιμη κατοίκηση, μεταμορφώνοντας τον άλλοτε μικρό γεωργικό οικισμό σε μια απαστράπτουσα και ευημερούσα νέα πολιτεία. Νέοι δρόμοι, ανθρωποκεντρικά κτισμένοι, με πεζόδρομους, ποδηλατοδρόμους, πάρκα, μνημεία, βασισμένοι στην φιλοσοφία του "κοιτάζω στο μέλλον - κτίζω οικολογικά" σε μεταφέρουν στα πολλά κέντρα ενδιαφέροντος που έχει να δείξει στον επισκέπτη αλλά και στον μόνιμο κάτοικο των Περβολιών.
Όταν βρεθείς στην περιοχή του Φάρου, έστω και αν δεν γνωρίζεις την ιστορία της, θα νιώσεις πολύ έντονα το αίσθημα της φυγής. Θα νιώσεις το φτερούγισμα του χρόνου καθώς θα μεταφέρεσαι χιλιάδες χρόνια στο παρελθόν και μέσα το σκοτάδι της νύχτας θα "ακούσεις" τις φωνές των Ηρώων της Τροίας καθώς θα προσπαθούν να βγουν στην ξηρά.
Πιο κει, ένα μικρό δάσος από φοίνικες, θα εμπλουτίζουν με το θρόισμα των πλατύφυλλων κλώνων τους τις μουσικές της θάλασσας και η πρώτη γυναίκα επαναστάτρια, η θρυλική Καλλιπάτειρα στημένη στο βάθρο της, θα σου θυμίζει την αναγκαιότητα της ισότητας.
Ο Φάρος Περβολιών ήταν και για μας, η αφετηρία για να ακολουθήσουμε και να περπατήσουμε πάνω στα χνάρια του Βασιλιά Χαλκάνωρ, στην πορεία του προς την ενδοχώρα, μέχρι και το σημείο εκείνο όπου το πρώτο φως της μέρας φώτισε τα θαλασσοδαρμένα βήματα του, κάνοντας τον να σταθεί εκεί για πάντα, κτίζοντας το αρχαίο Ιδάλιον.
