Ξημέρωνε η 28η Ιουνίου το 1878 και το πρώτο φως της μέρας βρήκε το Αγγλικό πολεμικό πλοίο «Παλλάς» να αγκυροβολεί σε μικρό όρμο της Λεμεσού. Μετά από λίγη ώρα, μικρή ομάδα Άγγλων στρατιωτών πατούσε για πρώτη φορά τα χώματα της Κύπρου και φθάνοντας στο Μεσαιωνικό Κάστρο της πόλης, ύψωσαν την Αγγλική σημαία στην θέση της Τούρκικης ημισελήνου. Η Αγγλική κατοχή στο νησί αρχινούσε.
Οι κάτοικοι του νησιού υποδέχθηκαν τους Χριστιανούς Άγγλους σαν ελευθερωτές σε σημείο μάλιστα που ο τότε Μητροπολίτης Κιτίου είχε δημόσια δηλώσει… «Αποδεχόμεθα την αλλαγήν της κυβερνήσεως καθ' όσον πιστεύομεν ότι η Βρετανία θα βοηθήσει την Κύπρον, όπως έπραξε και με τας νήσους του Ιονίου πελάγους, ίνα ενωθεί μετά της μητρός Ελλάδος μετά της οποίας φυσικώς συνδέεται».
Μπορεί οι Άγγλοι να ήταν κατακτητές στο νησί και να επέβαλαν στον Λαό βαριές φορολογίες αλλά προχώρησαν σε έργα που ωφέλησαν το νησί και τους κατοίκους του. Δημιούργησαν και ασφαλτόστρωσαν δρόμους, γεφύρωσαν ποτάμια και χείμαρρους, έκτισαν σχολεία, υδροδότησαν σχεδόν όλα τα χωριά του νησιού, δημιούργησαν ένα άρτιο κτηματολόγιο και είχαν αρχίσει να ασφαλτοστρώνουν τους κοινοτικούς δρόμους και να φωταγωγούν τις κοινότητες.
Όταν κοντά στα τέλη του 19ου αιώνα, δημιουργούσαν τον δρόμο Λευκωσίας – Τροόδους, λίγες χιλιάδες μέτρα πριν την πλατεία του Τροόδους έκτισαν μία βρύση. Το νερό το έφεραν από πολύ μακριά από φυσική πηγή η οποία ήταν σε πολύ δύσβατη περιοχή και απλησίαστη.
Έκτισαν με μαλακή και πορώδη πέτρα μια πανέμορφη βρύση η οποία διαθέτει μία βρύση και δύο εξόδους για να μπορεί το νερό να συνεχίζει την πορεία του προς τον ποταμό Κούρη. Την ονόμασαν «Βρύση «Βικτώρια» προς τιμήν της Βασίλισσας τους, η οποία κατά την Βασιλεία της επέκτεινε τις κτήσεις της Αγγλίας σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, κατακτώντας πολλές χώρες σε όλες τις ηπείρους.
Η βρύση Βικτώρια από το 1900 μέχρι σήμερα συνεχίζει αδιάκοπα να ποτίζει τους περαστικούς και τους ταξιδιώτες. Δεν νομίζω να υπάρχει Κύπριος που να μην έχει πιει νερό από αυτή την βρύση. Το νερό της αγνό και ανόθευτο πηγάζει μέσα από τα σπλάχνα του Τροόδους, του βουνού που η Κύπρος οφείλει την ύπαρξη της.
