Ταξιδεύοντας στο μικρό και εγκαταλελειμμένο χωριό Τρόζενα, το οποίο συναντούμε στο γεωγραφικό σύνορο των επαρχιών Λεμεσού και Πάφου και που διοικητικά ανήκει στη Λεμεσό, εκτός από την παλαιά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, το κεφαλόβρυσο της Τρόζενας, τα ερείπια των σπιτιών του χωριού, που τριγυρίζοντας ανάμεσα τους θα διαπιστώσετε ότι οι κάτοικοι τους έφυγαν πολύ βιαστικά αφήνοντας προσωπικά και οικιακά αντικείμενα πίσω τους, θα μπορέσετε να δείτε την πανέμορφη κοιλάδα του τοπικού ποταμού η οποία καλύπτεται πλήρως από υδροχαρή δέντρα και φυτά . Εκτός από τα πιο πάνω, θα μπορέσετε να δείτε επίσης μία από τις μοναδικές και πρωτοποριακές κατασκευές που άφησαν πίσω τους οι Άγγλοι κατακτητές και που δεν είναι άλλη από την σιδερένια γέφυρα της Τρόζενας.
Επίσης θα διαπιστώσετε ότι παρόλο που οι κάτοικοι του χωριού το εγκατέλειπαν μόλις πριν μερικές δεκάδες χρόνια, λόγω της έλλειψις δομών, μεταφέροντας τις οικογένειες τους στο κοντινό χωριό Άρσος, ελπίζοντας σε μία καλύτερη ζωή και πιο εύκολη διαβίωση, η άγρια φύση κάλυψε σχεδόν τα πάντα που ο άνθρωπος της είχε "αρπάξει", μεταμορφώνοντας το τοπίο σε πραγματικό επίγειο παράδεισο.
Οι ανατολικές περιοχές του χωριού που περικλείονται από την Γεροβάσα, το Κιδάσι, τον Άγιο Νικόλαο, το Άρσος, την Μαλλιά και την Δωρά, λόγω της σύστασης του εδάφους τους, είχαν επιλεγεί από την αρχαιότητα να μετατραπούν σε αμπελώνες. Εκατοντάδες χιλιάδες εκτάρια ήπιων πλαγιών μεταμορφώθηκαν από τον άνθρωπο σε γλυκήκαρπους αμπελώνες αφού πρώτα κατασκευάστηκαν εκατοντάδες χιλιόμετρα ξερολιθιών.
Όλη αυτή η περιοχή, σε περιόδους με βροχές, μετατρέπεται σε έναν τεράστιο αποταμιευτικό "σφουγγάρι". Απορροφά τεράστιες ποσότητες νερού, το οποίο στην συνέχεια και μέσα από υπόγεια μικρά και σχεδόν επιφανειακά υδροφόρα στρώματα εξέρχεται από το έδαφος μέσω του κεφαλόβρυσου, το οποίο υπάρχει 50 μέτρα ανατολικά από την εκκλησία Αγίου Γεωργίου.
Αυτό το κεφαλόβρυσο, σε περιόδους με πολυομβρία, δεν είναι αρκετό για να χωρέσει όλη την ποσότητα του νερού για να εξέλθει από τα ασβεστολιθικά πετρώματα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στις ήπιες πλαγιές χιλιάδες μικρές πηγές. Το νερό από τις πηγές, ακολουθώντας το ανάγλυφο του εδάφους καταλήγει στο χαμηλότερο σημείο των λόφων όπου και σχηματίζει πρόσκαιρα έναν πολύ αγριεμένο χείμαρρο.
Το νερό του ποταμού ενώνεται με αυτό του κεφαλόβρυσου και από εκεί και αφού διανύσει απόσταση 80 μέτρων κατακρημνίζεται από τεράστιο ασβεστολιθικό βράχο το ύψος του οποίου είναι 110 μέτρα, σχηματίζοντας έτσι δεκάδες εντυπωσιακούς καταρράκτες, μετατρέποντας το ήδη παραδείσιο τοπίο σε εξωπραγματικό.
Οι καταρράκτες των Παραδεισίων, όπως τους έχουν ονομάσει, αποτελούν μοναδικό φαινόμενο, πολύ πρόσκαιρο και θα πρέπει να θεωρήσεις τον εαυτό σου πολύ τυχερό αν καταφέρεις να τους δεις. Τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2019, λόγω των πολύ έντονων και παρατεταμένων βροχών στην περιοχή της Τρόζενας, οι καταρράκτες είναι ορατοί για 35 μέρες και υπολογίζεται ότι θα είναι για πολλές ακόμη.
Αν ταξιδεύετε από την Πάφο προς τον Άγιο Νικόλαο ή αντίστροφα, κάντε τον κόπο και διανύστε την απόσταση των 5 χιλιομέτρων που απαιτείται για να φθάσετε στην Τρόζενα και στους καταρράκτες, μέσω του παλιού χωριού "Κιδάσι". Ο δρόμος είναι σχετικά καλός, εκτός και αν υπάρξουν κατολισθήσεις. Αξίζουν μια επίσκεψη.
