Τα πολύ παλιά χρόνια, στη κοιλάδα του ποταμού του Δράκοντα, που περνά ανατολικά από τα χωριά Τρεις Ελιές και Καμινάρια, υπήρχε δρόμος που ένωνε τις περιοχές της Λευκωσίας με αυτές της Πάφου. Τον χρησιμοποιούσαν, κυρίως οι έμποροι αλλά και οι πιστοί που μετέβαιναν στους Ναούς και Ιερά της Θεάς Αφροδίτης.
Ο δρόμος ακολουθούσε κατάντη την πορεία του ποταμού του Δράκοντα και στην συνέχεια περνώντας πάνω από τον ποταμό Διάριζο, «ανηφόριζε» για τα χωριά της Πάφου. Σε αυτή την πορεία, χρειάστηκε να κτιστούν 5 γεφύρια.
Τέσσερα από αυτά, το γεφύρι «Τρεις Ελιές», το γεφύρι του «Μύλου», το «Γεφύρι της Ελιάς» και το “Γεφύρι του Τζελεφού” βρίσκονται στο τμήμα της διαδρομής που ακολουθεί το γραμμικό μονοπάτι μελέτης της φύσης « Ενετικά Γεφύρια» του οποίου η αφετηρία βρίσκεται στη νότια άκρη του χωριού Τρεις Ελιές και καταλήγει στο Γεφύρι του Τζελεφού, αφού διανύσει απόσταση ίση με 2500 μέτρα. Το πέμπτο Ενετικό Γεφύρι βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα νοτιοδυτικά και είναι το «Ενετικό Γεφύρι Ρουδιά».
Στα πρώτα δέκα λεπτά της πορείας, θα συναντήσετε το γεφύρι «Τρεις Ελιές». Στην συνέχεια και για άλλα 5 λεπτά πορείας θα περάσετε μέσα από πυκνά παραποτάμια δασικά συστήματα, όπου κυρίαρχο δένδρο είναι ο Πλάτανος και θα βρεθείτε στην σκιά του πανάρχαιου και τεράστιου Δρυ που φέρει το όνομα του Αγίου Ανδρόνικου. Δίπλα από τον Δρυ, υπάρχουν τα χαλάσματα εκκλησίας αφιερωμένης στον Άγιο Ανδρόνικο. Ανάψτε το καντήλι του Αγίου και συνεχίστε το περπάτημα σας για άλλα πέντε Λεπτά. Αφού περάσετε από σκαλοπάτια σχηματισμένα στον βράχο θα φθάσετε στο δεύτερο Ενετικό γεφύρι, αυτό του «Μύλου» που γεφυρώνει τον ποταμό Κρυό (δεν πρόκειται για τον Κρυό ποταμό που διασχίζει το Πέρα Πεδί αλλά ποταμό που η κοιλάδα απορροής του βρίσκεται στην περιοχή του χωριού Άγιος Δημήτριος).
Η πρόσβαση σε αυτό γίνεται μέσα από συστάδα πανύψηλων δένδρων όπου οι κορμοί τους μέχρι επάνω είναι καλυμμένοι με αναρριχόμενα φυτά μικρόφυλλου Κισσού. Φυσικά η κατάβαση στην κοίτη του ποταμού, όπου θα έχετε απρόσκοπτη θέα προς το γεφύρι, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή λόγω της πυκνής βλάστησης που καλύπτει το έδαφος.
Εδώ αξίζει τον κόπο να λοξοδρομήσετε για λίγα λεπτά και να ακολουθήσετε για 50 μέτρα τον Κρυό μέχρι του σημείου που ενώνεται με τον ποταμό του Δράκοντα.
Συνεχίζοντας την πορεία σας στο μονοπάτι, αυτό θα σας οδηγήσει σε μια τοποθεσία που έχει μεγάλη θρησκευτική αξία. Πρόκειται για έναν τεράστιο και κατακόρυφο κρημνό, όπου εκεί συντελέσθηκε η ελευθέρωση της Κύπρου από την πανούκλα.
Το 1337 σε περιοχές την Ινδίας ξέσπασε επιδημία πανούκλας. Σε πολύ σύντομο χρόνο η ασθένεια μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο και στο μικρό νησί της Κύπρου. Η πανούκλα, μέσα στα επόμενα εκατόν πενήντα χρόνια αφάνισε και εξαφάνισε δεκάδες χωριά και οικισμούς σε ολόκληρο το νησί.
Ο Λαός, μη έχοντας από πουθενά ελπίδα για σωτηρία, στράφηκε προς τους Θεούς και δημιούργησε τους δικούς του μύθους και θρύλους. Παρουσίαζε την πανούκλα σαν έναν φτερωτό δράκοντα που κατοικούσε στην κοίτη του ποταμού που αργότερα ονόμασε «ποταμός του Δράκοντα».
Ο δράκοντας, κάθε φορά που πεινούσε, πετούσε σε κάποιο χωριό και σπέρνοντας την πανούκλα σκότωνε τους κατοίκους και στην συνέχεια τους εξαφάνιζε. Για να ξεδιψάσει, πήγαινε στο σημείο που τα ποτάμια Κρυός και Δράκοντας ενώνονταν και ρουφούσε και τα δύο ποτάμια, μη αφήνοντας έτσι το νερό να ποτίσει τα περιβόλια της κοιλάδας του Διαρίζου.
Στις παρακλήσεις των κατοίκων της Κύπρου, ανταποκρίθηκε ο Άγιος Γεώργιος. Καβάλα στο χρυσό του άλογο, ακολούθησε τα χνάρια του δράκοντα όπου αυτά τον πέρασαν από όλα τα εγκαταλελειμμένα χωριά που ο δράκοντας αφάνισε τον πληθυσμό τους.
Περνώντας από τις Τρεις Ελιές, αντάμωσε τον δράκοντα που φώλιασε στην κοίτη του ποταμού. Ο Άγιος, επιτέθηκε στον δράκοντα της πανούκλας και η μάχη κράτησε τρεις μέρες και τρεις νύχτες. Στο τέλος της τρίτης μέρας, λίγο πριν ο ήλιος κρυφτεί πίσω από τα βουνά του Τροόδους, το χρυσό δόρυ του Αγίου, διαπέρασε την καρδιά του δράκοντα.
Αμέσως ο Άγιος, ανέσυρε χρυσή αλυσίδα από το ταγάρι του και αφού έδεσε και φίμωσε τον δράκοντα, τον κάρφωσε στο έδαφος, αφήνοντας εκεί μέχρι που δεν ανέπνεε πια.
Προς τιμή του Αγίου, σε κάθε χωριό του νησιού θα βρείτε είτε εκκλησία είτε εξωκλήσι αφιερωμένο σε αυτόν. Οι δεσμοί μεταξύ του Αγίου και του Λαού της Κύπρου, είναι τόσο έντονοι και δυνατοί, ακόμα και αν έχουν περάσει τόσοι αιώνες από τότε που δημιουργήθηκε αυτή η ιστορία ή αν προτιμάτε, αυτός ο μύθος.
Μετά τον κρημνό αυτό, το μονοπάτι μετατρέπεται σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο που σας οδηγεί πρώτα στο «Γεφύρι της Ελιάς» και στην συνέχεια στο Γεφύρι του «Τζελεφού».
Αν το περπατήσετε να θυμάστε ότι το μονοπάτι είναι γραμμικό και στο τέρμα του θα πρέπει να σας περιμένουν ή σε αντίθετη περίπτωση θα επιστρέψετε πίσω στην αφετηρία του.
