Στην παραλία Κουρίου, μόλις 50 μέτρα από την θάλασσα υπάρχει αρχαίος και ερειπωμένος Ναός. Πρόκειται για τρίκλιτη Βασιλική η οποία ποτέ δεν πρόλαβε να λειτουργηθεί και ποτέ δεν αφιερώθηκε σε κάποιον από τους Αγίους της Ορθοδοξίας. Μία σειρά από ιστορικά γεγονότα, που η αφετηρία τους φθάνει πολύ πριν τον Τρωικό πόλεμο, καθόρισαν οριστικά και τελεσίδικα την ιστορία τόσο της Βασιλικής όσο και του χώρου γενικότερα.
Όταν οι θαλασσοφίλητες ακτές της Κύπρου, πατήθηκαν από τους Αχαιούς μία νέα εποχή για το νησί και τους κατοίκους του είχε ανατείλει. Οι Αχαιοί μαζί με τις τέχνες, τα γράμματα και τον πολιτισμό, έφεραν και τους Θεούς τους.
Εκείνοι, που τα καράβια τους άραξαν στην σημερινή παραλία Κουρίου, αφού πρώτα έκτισαν την νέα πόλη τους, στο σημείο που αποβιβάστηκαν στο νησί, έκτισαν υπέρλαμπρο Ναό. Τον έκτισαν με ασβεστολιθική πέτρα, που την πήραν από τα σπλάχνα του νησιού που τους φιλοξένησε και συμβολικά τον στήριξαν σε καλλιμάρμαρους κίονες που μετέφεραν από την πρώτη Πατρίδα τους που βρισκόταν κάπου στην Αργολίδα.
Στον Ναό, τιμούσαν τους Θεούς που τους βοήθησαν να διαπλεύσουν με κάθε ασφάλεια τα πολυτάραχα νερά της Μεσογείου και να καταλήξουν στο νησί της Κύπρου. Ο Ωκεανός, η Τηθύς και ο Ποσειδώνας ήταν ανάμεσα στους νέους Θεούς που έφεραν μαζί τους οι Αχαιοί και τους «παρέδωσαν» στην απόλυτη κυριαρχία της Κύπριδας Θέας του Έρωτα, της Αφροδίτης.
Η κατάληψη του νησιού από τους Ρωμαίους, που ακολούθησαν τους Αχαιούς, συνοδεύεται από ισχυρότατο σεισμό από τον οποίο καταστρέφονται πολλές περιοχές του, μαζί και ο παράλιος Ναός των Αχαιών. Οι Ρωμαίοι, δεν τον επιδιόρθωσαν και δεν ενδιαφέρθηκαν για αυτόν παρά μόνο για το Ιερό του Απόλλωνα, το οποίο αναστηλώνουν και το επεκτείνουν με νέα κτίρια.
Ο αρχαίος Ναός παραμένει ερειπωμένος μέχρι τα μέσα του 6ον μ.χ. αιώνα, όταν μετά από διαταγή του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού, όλοι οι ειδωλολατρικοί Ναοί που βρίσκονταν στην επικράτεια της Αυτοκρατορίας του, μετατρέπονται σε Χριστιανικοί. Η κτιριακή μετατροπή δεν ήταν καθόλου δύσκολη αφού οι αρχαίοι Ναοί ως επί το πλείστον κτίζονταν σε τρία κλίτη. Εκείνο που χρειαζόταν να προστεθεί, ήταν η αψίδα του Ιερού. Ο προθάλαμος του ειδωλολατρικού Ναού, μετατρεπόταν σε Νάρθηκα με την διάνοιξη στο νότιο και βόρειο κλίτος , από μία είσοδο προς τον Ναό. Αυτή η μετατροπή είχε γίνει και στον Παρθενώνα.
Δυστυχώς όμως, με την ολοκλήρωση της αναστήλωσης του αρχαίου Ναού και την μετατροπή του σε Βασιλική και πριν ακόμη γίνει ο καθαγιασμός του, Άραβες πειρατές τον λεηλατούν. Την Αραβική επιδρομή, ακολούθησε μεγάλος σεισμός ο οποίος τον ισοπεδώνει και τα τεράστια κύματα που ακολούθησαν τον σεισμό κάλυψαν με άμμο τα ερείπια του, προστατεύοντας τα έτσι από λεηλασίες και μεγαλύτερης καταστροφής.
Αυτός είναι και ο λόγος που σήμερα μπορούμε με βεβαιότητα να δώσουμε ταυτότητα στον χώρο αλλά και στην παράλια Βασιλική.
