Όταν μέσα από τα μανιασμένα νερά της Τηθύος, ξεπρόβαλλε το όρος του Τροόδους, το οποίο έμελλε να σχηματίσει το νησί της Κύπρου, την ίδια ώρα μία νέα Θεά αναδυόταν από τους αφρούς της θάλασσας. Οι άνθρωποι την ονόμασαν Αφροδίτη και έφτιαξαν περικαλλείς Ναούς για να την δοξάζουν και να την τιμούν.
Η Θεά, που τόσο πολύ αγαπήθηκε αλλά και αγάπησε το νησί, το «έντυσε» με όλα τα χρώματα που το ουράνιο τόξο μπορούσε να της δώσει. Ξόδεψε τόσο πολύ χρώμα έτσι ώστε το νησί να αλλάζει χρώματα σε κάθε εποχή του χρόνου και να είναι πάντοτε το πιο όμορφο της Μεσογείου.
Από τις πιο ψηλές κορυφές του Τροόδους, έκανε να αναβλύζουν πλούσιες πηγές νερού, οι οποίες γέμιζαν τις κοίτες των ρυακιών και των ποταμών. Ποτάμια που στην σύντομη διαδρομή τους προς τις θάλασσες δημιούργησαν πανέμορφες ρεματιές και κοιλάδες. Από την κορυφή του Ολύμπου, την πιο ψηλή κορυφή του Τροόδους, η Θεά Αφροδίτη, που παρέα είχε τις Κύπριδες Νύμφες, παρακολουθούσε και απολάμβανε την ομορφιά ολόκληρου του νησιού, την ομορφιά που η ίδια του είχε χαρίσει.
Ο σύγχρονος άνθρωπος, αφού είδε την τόση ομορφιά του νησιού, θέλησε να ικανοποιήσει την εσωτερική και πρωτόγονη ανάγκη που είχε να την βλέπει από ψηλά, δημιούργησε σε προσφερόμενες για αυτό το σκοπό τοποθεσίες, σημεία θέας.
Από αυτά τα σημεία, ο παρατηρητής μπορεί να δει πολλά χιλιόμετρα μακριά και να θαυμάσει την γεωμορφολογία του νησιού, τα δάση, τις κοιλάδες, τα χωριά που βρίσκονται σε αυτές τις κοιλάδες και να δει και να παρατηρήσει την χλωρίδα και την πανίδα του. Σημεία θέας έχουν δημιουργήσει τόσο οι ορεινές κοινότητες, όσο και το τμήμα δασών. Μόλις 200 μέτρα ανατολικά από την κεντρική πλατεία του χωριού Πρόδρομος, υπάρχει ένα τέτοιο σημείο θέας, από όπου μπορείς να δεις και να παρατηρήσεις τα χωριά και τις ρεματιές της κοιλάδας της νότιας Μαραθάσας και όχι μόνο.
