Στην επαρχία Λευκωσίας και 17 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας βρίσκεται το χωριό που σήμερα ονομάζουμε «Άγιοι Τριμιθιάς». Αρχικά ήταν κτισμένο κατά μήκος της ανατολικής πλαγιάς της κοιλάδας που δημιούργησε ο ποταμός Κούτης. Μετά την ανεξαρτησία του νησιού το 1960 και τα θλιβερά γεγονότα της Τούρκικης εισβολής του 1974, στο χωριό κατοίκησε μεγάλος αριθμός εκτοπισθέντων με αποτέλεσμα η οικιστική περιοχή να επεκταθεί τόσο νότια, όσο βόρεια και ανατολικά. Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα το χωριό δεν επεκτάθηκε ποτέ δυτικά και δεν έχει "δρασκελίσει" ποτέ την κοίτη του ποταμού.
Η μέρα της ανεξαρτησίας του νησιού, το βρήκε να προσπαθεί να δημιουργήσει πλούτο για του κατοίκους του και να τους προσφέρει μια κάποια σχετική ευμάρεια μέσα σε συνθήκες ελευθερίας για πρώτη φορά σε διάστημα 10 χιλιάδων χρόνων. Βασικές ασχολίες των κατοίκων ήταν και σε μεγάλο βαθμό είναι και στις μέρες μας η γεωργία και η κτηνοτροφία.
Τεράστιοι επίπεδοι και αρόσιμοι αγροί καλύπτουν την γεωγραφική περιοχή του χωριού, εκτάσεις τις οποίες διαρρέουν πολλές πηγές νερού αλλά και ένα τεράστιο υπόγειο υδροφόρο στρώμα. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν άργησε να έλθει η προκοπή και η ανάπτυξη. Νέα μηχανήματα αντικατέστησαν το παραδοσιακό «ζευγάρι» στο όργωμα, την σπορά και τον θερισμό των δημητριακών. Νέες προσοδοφόρες καλλιέργειες μπήκαν στην ζωή των γεωργών του χωριού και ολόκληρου του νησιού, αυξάνοντας σημαντικά την παραγωγή και τα έσοδα τους.
Ακολούθησε η καταστροφή του 1974, όπου η Τουρκία εισέβαλε στο νησί, εκτοπίζοντας από τα χωριά και τα σπίτια τους 200 χιλιάδες Έλληνες Κύπριους. Οι Άγιοι Τριμιθιάς παραχώρησαν μεγάλη έκταση γης και σε αυτήν στεγάστηκε αριθμός εκτοπισθέντων. Στα χρόνια που ακολούθησαν η ανάγκη για οικιστικές μονάδες είχε μεγιστοποιηθεί με αποτέλεσμα η οικιστική περιοχή του χωριού να επεκταθεί. Καινούργιες οικιστικές μονάδες ανεγείρονται δημιουργώντας νέες σύγχρονες γειτονιές οι οποίες φανερώνουν την ευμάρεια των ιδιοκτητών τους.
Την ευμάρεια αυτή θα την δούμε και περπατώντας ανάμεσα στις παλιές γειτονιές του χωριού, που κατά κύριο λόγο βρίσκονται κατά μήκος του ποταμού, όπου υπάρχουν σπίτια – αρχοντικά με την χαρακτηριστική αρχιτεκτονική των πεδινών περιοχών του νησιού. Σπίτια κτισμένα με πλίνθους, με μεγάλες εξώπορτες και το χαρακτηριστικό και παραδοσιακό δίχωρο με την οξυκόρυφη καμάρα στο κέντρο.
Οι μεγάλες εξώπορτες, τα μεγάλα παράθυρα στο ισόγειο αλλά και το πλάτος των σοκακιών μας φανερώνουν ότι το αρχαίο χωριό θα πρέπει να είχε αντικατασταθεί από το παλιό μετά το τέλος της Τουρκοκρατίας, σε μια περίοδο όπου δεν δεχόταν επιθέσεις από ληστές ή Τούρκους πειρατές.
Στο κέντρο του άλλοτε παλαιού πυρήνα, βρίσκεται κτισμένη η εκκλησία των Αγίων Ανάργυρων. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να διαβάσουμε την ημερομηνία κτίσης αφού η σχετική αναγραφή της στο κλειδί της καμάρας της κυρίας εισόδου έχει σκεπαστεί με εξωτερικό γλόμπο!!!!!!!!!!
Στους Αγίους Τριμιθιάς υπάρχουν ακόμη 2 εκκλησίες. Η καινούργια που είναι αφιερωμένη στον Προφήτη Ηλία και βρίσκεται ανατολικά του οικισμού και ένα μικρό αλλά πανέμορφο εξωκλήσι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ραφαήλ.
Σημαντικός προορισμός μπορεί να αποτελέσουν οι παλιές γειτονιές του χωριού, όπου ο επισκέπτης ή ο μελετητής θα μπορέσει να έλθει σε άμεση επαφή με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του νησιού αλλά και με την ιστορία του τόπου και του χωριού ειδικότερα.
Μελανά σημεία, οι πολλοί και πιθανόν επικίνδυνοι σκύλοι που συναντάς στον δρόμο σου και η περιοχή του ποταμού όπου εκεί υπάρχει μεγάλη ακαταστασία και άμεσα χρειάζεται να εξωραϊστεί. Αν προσεχθούν αυτά τα δύο, το χωριό μπορεί να αποτελέσει, όχι μόνο θαυμάσιο προορισμό για ολιγοήμερη παραμονή αλλά και θαυμάσια επιλογή για μόνιμη κατοίκηση.
