Στο χωριό της Σολέας την Φλάσου υπάρχει κτισμένο ένα πολύ όμορφο εκκλησάκι το οποίο είναι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο τον Επιτηδειώτη. Βρίσκεται νοτιοδυτικά από το πυρήνα του χωριού και στην δυτική όχθη του ποταμού Κλάριου πάνω στην κορυφή μικρού λόφου που δεσπόζει της κοιλάδας του ποταμού.
Οι άνθρωποι έδωσαν στον Άγιο την προσωνυμία «Άγιος Γεώργιος Επιτηδειώτης» που σημαίνει «Άγιος Γεώργιος των Πεύκων» γιατί το εκκλησάκι βρισκόταν κτισμένο στις παρυφές ενός πυκνού Πευκοδάσους. Φυσικά το «Επιτηδειώτης» είναι ορθογραφικά λανθασμένο και πρέπει να γράφεται «Πιτυδειώτης» όπως πολύ ορθά το συναντάμε σε αναφορές αρχαίων κειμένων.
Το «Ε» πιθανόν να προστέθηκε αργότερα απλά για να καταστήσει την ονομασία πιο εύηχη. Αυτό όμως αλλάζει κατά πολύ την σημασία της. Έτσι εμείς θα ακολουθήσουμε τις αρχαίες αναφορές του ονόματος και θα κρατήσουμε το «Πιτυδειώτης».
Ο Ναός είναι οικοδομημένος με πέτρα του Τροόδους σε σχήμα μονόκλιτης Βασιλικής η οποία φέρει δίρριχτη, ξύλινη και έντονα οξυκόρυφη κεραμοσκεπή στέγη. Τα κεραμίδια είναι επίπεδα και αγκιστρωτά. Φέρει 3 εισόδους, από μία στο νότιο, δυτικό και βόρειο τοίχο.
Η κύρια είσοδος είναι αυτή που ευρίσκεται στο κέντρο του δυτικού τοίχου και σχηματίζεται από πελεκημένη άσπρη πέτρα. Είναι ορθογώνια και ευθυτενής και κλείνει με δίφυλλη, ξύλινη πόρτα. Οι άλλες δύο σχηματίζονται από ξύλινα δοκάρια, είναι και αυτές ορθογώνιες και ευθυτενείς και κλείνουν με δίφυλλες και ξύλινες πόρτες επίσης.
Βόρεια, νότια και δυτικά υπάρχουν πρόβολοι μερικών μέτρων οι οποίοι στηρίζονται πάνω σε 16 κολώνες οι οποίες είναι τετράγωνες και σχηματίζονται από γεμιστά κεραμιδένια τούβλα. Οι πρόβολοι που βρίσκονται βόρεια και νότια αποτελούν επέκταση της στέγης. Ο δυτικός στηρίζεται πάνω στην τοιχοποιία.
Το δάπεδα των προβόλων είναι καλυμμένο από τετραγωνισμένες πλάκες Κυπριακού μαρμάρου το οποίο στην άκρη «δένεται» τόσο όμορφα με πέτρα του Τροόδους. Δηλαδή τα δύο βασικά πετρώματα του νησιού τα βρίσκουμε να «συνεργάζονται» και να μας δίνουν ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα.
Το καμπαναριό ορθώνεται στο κέντρο του ανατολικού τοίχου και σχηματίζεται από ξύλινα δοκάρια και η καμπάνα κρέμεται από το οριζόντιο δοκάρι της κορυφής που «ενώνει» τα δύο κάθετα. Το καμπαναριό θα πρέπει να προστέθηκε πρόσφατα αφού συνήθως οι Ναοί που ακολουθούν αυτή την συγκεκριμένη αρχιτεκτονική φέρουν κυρίως σήμαντρο.
Εσωτερικά η τοιχοποιία είναι καλυμμένη με γυψοκονίαμα. Στις εσοχές της νότιας εισόδου υπάρχουν κατάλοιπα τοιχογραφιών. Στο κέντρο του νότιου τοίχου υπάρχει μεγάλη και σχηματισμένη από κίονες, αψίδα μέσα στην οποία υπάρχει Αγιογραφία που παρουσιάζει τον Άγιο Γεώργιο έφιππο να σκοτώνει τον δράκοντα, εμφανιζόμενος να στέκεται πάνω από την Μεσόγειο Θάλασσα και ανάμεσα στο Όρος Καραμανιά της Τουρκίας και στο Τρόοδος.
Αυτό φυσικά μας παραπέμπει άμεσα στην λαϊκή παράδοση της Κύπρου που θέλει τον Άγιο Γεώργιο, καβάλα στο άλογο του να καταδιώκει και στο τέλος να σκοτώνει σε τοποθεσία του ποταμού του δράκοντα που βρίσκεται στο χωριό Τρεις Ελιές, τον δράκοντα που σκορπούσε στα Κυπριακά χωριά την πανούκλα, αφού πρώτα τον στρίμωξε σε δυο τεράστιους γκρεμούς ανάμεσα στους οποίους κυλούσε ο ποταμός.
Το Ιερό χωρίζεται από πολύ παλιό ξυλόγλυπτο τέμπλο το οποίο φέρει δύο σειρές από εικονίσματα. Στην μία σειρά υπάρχουν 14 μικρά και στην άλλη 4 μεγάλα και φορητά. Είναι υπερυψωμένο ελαφρά από το δάπεδο του Ναού το οποίο καλύπτεται από τετραγωνισμένες πλάκες Κυπριακού μαρμάρου.
Πιθανόν στην είσοδο της παρόδου που οδηγεί στον μικρό Ναό να δείτε πινακίδα που να αναφέρεται σε « Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου». Δεν ξέρουμε το γιατί. Όσο και αν ψάξαμε δεν βρήκαμε αναφορές που να τοποθετούν στην περιοχή μοναστικής κοινότητας, πέραν αυτής που υπήρχε στην περιοχή της Παναγίας της Κουσουλιώτισσας και η οποία βρίσκεται στην ανατολική όχθη του ποταμού.
Το εκκλησάκι είναι πάντοτε ανοικτό για τους επισκέπτες του και εορτάζει στις 23 Απριλίου. Λειτουργείται επίσης και την Κυριακή του Θωμά.
