Στα χρόνια εκείνα που ο Όλυμπος φιλοξενούσε ακόμα το δωδεκάθεο, οι Θεοί πολλές φορές βασανίζονταν από τις διαμάχες μεταξύ του Δία και της Ήρας. Ο μεν πρώτος με τις συνεχείς ερωτικές «αμαρτίες» του δεν άφηνε σε χλωρό κλαρί κανένα θηλυκό και η Ήρα με τα ξεσπάσματα ζήλιας της συχνά πυκνά αναστάτωνε το παλάτι.
Η Θεά Αθηνά, κουρασμένη από όλα αυτά, κατέβαινε από τον Όλυμπο και έτρεχε στην Κύπρο για να κρυφτεί και να βρει την γαλήνη. Συνήθιζε να περιπλανιέται ανάμεσα στα πανύψηλα πλατάνια, τους αιωνόβιους Δρύες και τους δασύφυλλους Σκλήρδους που σχημάτιζαν σκιερά και δροσερά δάση ανάμεσα σε δύο ποτάμια. Τον Γαρίλλη και τον Καρκώτη. Το ένα ποτάμι πηγάζει από τις βορειοανατολικές πλαγιές του Τροόδους και το άλλο από τις βορειοδυτικές πλαγιές της Παπούτσας. Στην πορεία προς την ένωση τους και την δημιουργία του ποταμού Κλάριου, εκατοντάδες πηγές τα ενισχύουν με τα δικά τους νερά.
Τα δύο ποτάμια, σχημάτισαν στο πέρασμα των αιώνων δύο πανέμορφες ρεματιές και με την ένωση τους σχημάτισαν την καταπράσινη κοιλάδα «Σολέα».
Σε αυτό το πανέμορφο τοπίο, η Θεά Αθηνά, έκτισε Ιερό, έτσι όταν κατέβαινε από τον Όλυμπο, μάζευε τις Νύμφες και κατέφευγε στην Κύπρο και στην κοιλάδα της Σολέας. Οι φίλοι της, την επισκέπτονταν και μαζί περπατούσαν ανάμεσα στα κελαριστά νερά που κατέβαιναν με ορμή τις κοίτες των ποταμών, την ίδια ώρα που χιλιάδες ωδικά πουλιά προσπαθούσαν να καλύψουν με τις μελωδίες τους το κελάρυσμα του νερού.
Αργότερα, άνθρωποι που επισκέπτονταν το Ιερό της Θεάς , έκτισαν οικισμό κοντά στο σημείο που τα ποτάμια ενώνονταν. Βρήκαν το σκληρό και τραχύ έδαφος κατάλληλο για να κτίσουν τα σπίτια τους. Οι τεράστιοι βράχοι που ορθώνονταν από το έδαφος, εύκολα μετατρέπονταν σε θεμέλια για τις οικίες τους και γι’ αυτό ονόμασαν τον οικισμό τους «Κακοπετριά».
Τα σπίτια κτισμένα στην βάση της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής που συναντούμε στα ημιορεινά χωριά της Κύπρου και που θέλει τα οικοδομήματα να είναι κτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο, διώροφα με ξύλινα μπαλκόνια στον όροφο. Με πέτρα κτισμένα μέχρι την οροφή του ισογείου και με πλίνθους ο δεύτερος όροφος. Από την αρχιτεκτονική του χωριού και το μικρό ύψος της μοναδικής εισόδου της οικίας , που σε καμιά περίπτωση δεν ξεπερνά τα 1:20 μέτρα καταλαβαίνουμε ότι δεχόταν συχνά επιδρομές από πειρατές.
Το παλιό χωριό, που είναι εξάλλου και το πιο ενδιαφέρον σημείο για κάθε επισκέπτη, βρίσκεται κτισμένο στην «ράχη» του σχηματίζουν ανάμεσα τους ο Γαρίλλης και ο Καρκώτης. Πάνω σε μια στενή λωρίδα γης, το χωριό απλώνετε σε μεγάλη απόσταση από το σημείο ένωσης των δύο ποταμών και νότια προς το Τρόοδος. Τα δρομάκια στενά και πλακόστρωτα. Τόσο στενά που τα απέναντι μπαλκόνια εφάπτονται μεταξύ τους. Πάρα πολλά από αυτά καταλήγουν σε αδιέξοδα.
Μια παλιά εκκλησία, ένας παλιός ληνός, ένας αρχαίος ελιόμυλος και δεκάδες «μεσαιωνικά» σπίτια σε περιμένουν για να περπατήσεις ανάμεσα τους και να τα μελετήσεις. Ένα πανέμορφο μονοπάτι μελέτης της φύσης, που ακολουθεί σε μεγάλη έκταση το ένα ποτάμι και καταλήγει στην αρχαία βρύση «Βατερή», θα σου χαρίζει μοναδικές εικόνες σε κάθε βήμα που θα κάνεις σε αυτό. Βρύσες τρέχουν από παντού και ξύλινες γέφυρες σε μεταφέρουν από την μια όχθη στην άλλη και σε όλη την διαδρομή τα ωδικά πουλιά, θα σε συντροφεύουν με τις μελωδίες τους.
Όταν επισκέπτεσαι την Κακοπετριά, ποτέ δεν είναι αρκετή μια επίσκεψη. Αυτά που έχει να σου προσφέρει είναι τόσα πολλά που μια μέρα δεν είναι αρκετή για να τα δεις και να τα μελετήσεις και πιο πολύ, μια μέρα δεν είναι ποτέ αρκετή για να τα «χορτάσεις».
