Πολύ πριν η Κύπρος συμπληρώσει τη πρώτη χιλιετία από τη γέννηση του Χριστού, στη δυτική όχθη του ποταμού Φαρμακά, υπήρχε μικρό αγροτικό χωριό με το όνομα Άγιος Γεώργιος. Οι κάτοικοι του ασχολούνταν, κυρίως, με την αμπελοκαλλιέργεια, την ελαιοκαλλιέργεια και την παραγωγή αμυγδάλων.
Το χωριό κτισμένο πολύ μακριά από τα παράλια και με πολύ δύσκολες προσβάσεις προς αυτό, προσέφερε στους κατοίκους του, ασφάλεια και προφύλαξη από τις επιδρομές των πειρατών που ρήμαζαν τις ακτές της Κύπρου.
Ονόμασαν το χωριό τους Άγιο Γεώργιο και έκτισαν εκκλησία που την αφιέρωσαν στον ίδιο Άγιο. Τα χρόνια περνούσαν και οι κάτοικοι του Αγίου Γεωργίου ζούσαν με τις οικογένειες τους, με ξεγνοιασιά και ευημερία. Όλα αυτά ανατράπηκαν όταν μια άγνωστη αρρώστια, αφάνισε σχεδόν όλο το χωριό. Όσοι παρέμειναν ζωντανοί, μάζεψαν τα υπάρχοντα τους και έφυγαν από αυτό.
Κατευθύνθηκαν νότια όπου υπήρχαν τα βουνά του Τροόδους, ψάχνοντας κατάλληλο μέρος για να οικοδομήσουν το νέο τους χωριό. Περνώντας από την περιοχή που σήμερα βρίσκεται το χωριό Φαρμακάς και που ήταν στη κορυφογραμμή του βουνού, αντίκρισαν μπροστά τους, έναν καταπληκτικά όμορφο τόπο.
Δεκάδες βουνοκορφές με τις σχεδόν κάθετες πλαγιές τους να περικλείουν στο ενδιάμεσο μια κοιλάδα την οποία διέρρεε παραπόταμος του Μαρουλένα. Ο ποταμός, έρεε από τις πηγές του και είχε κατεύθυνση νότια. Σχηματίζοντας όμως μια τεράστια καμπή έπαιρνε πορεία προς βόρεια.
Πάνω σε αυτή την καμπή, έκτισαν το χωριό τους. Το ονόμασαν «Καμπί». Στο κέντρο του χωριού τους, έκτισαν εκκλησία, την οποία αφιέρωσαν στον Άγιο Γεώργιο. Τα γύρω βουνά, τους έδωσαν την πέτρα, όπου με αυτήν έκτισαν πανέμορφα πέτρινα σπίτια. Με πέτρα έκτισαν και την εκκλησία τους.
Οι κάτοικοι με την εργατικότητα τους, «χάραξαν» τα βουνά φυτεύοντας σε αυτά τα αμπέλια τους, τις καρυδιές τους, τις ελιές τους και τις αμυγδαλιές τους. Η φύση τους έδωσε απλόχερα πολλές γλυκές πηγές νερού, οι οποίες πηγάζουν από τις κορυφές των βουνών που βρίσκονται ανατολικά του χωριού και οι κάτοικοι με αυτό πρασίνισαν τις γυμνές βουνοπλαγιές.
Σήμερα το Καμπί, που πολύ λίγο άλλαξε από τότες αποτελεί ένα προορισμό που ο κάθε ένας επισκέπτης της Κύπρου πρέπει να επισκεφτεί. Έχει τόσα πολλά να του δώσει.
Τα περισσότερα σπίτια κτισμένα με την τοπική παραδοσιακή αρχιτεκτονική, πλαισιώνουν στενά και γραφικά δρομάκια, που πότε σε ανεβάζουν στην πλαγιά και πότε σε κατεβάζουν στο βάθος της κοιλάδας.
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, πετρόκτιστη και αυτή, αποτελεί ένα πανέμορφο θρησκευτικό αρχιτεκτονικό μνημείο και στην αυλή της το πολιτιστικό κέντρο που αφιερώνεται στους ήρωες της κοινότητας.
Λίγα μέτρα βόρεια από την εκκλησία, ένα μικρό πάρκο, φιλοξενεί το Ηρώο αυτών που άκουσαν το κάλεσμα της Πατρίδας του και έτρεξαν να την υπερασπίσουν και ποτέ δεν επέστρεψαν στα σπίτια τους. Τρία ονόματα. Τρεις μορφές που ανήκουν σε τρεις νέους ανθρώπους που η τύχη τους αγνοείται από το 1974. Είναι πολύ δύσκολο να το «χωρέσει» το μυαλό. Ένα τόσο μικρό χωριό και να έχει τρεις νέους να αγνοούνται;
Νοτιοδυτικά του χωριού, σκαλοπάτια σχηματισμένα με ξύλα και χώμα σε οδηγούν στο βάθος της κοιλάδας, εκεί όπου ο ποταμός διαμορφώνει για εκατομμύρια τώρα χρόνια την κοίτη του και την παραποτάμια κοιλάδα, «στολίζοντας» την με πανύψηλες καρυδιές, συκιές, μουσμουλιές, ροδιές και δεκάδες άλλα δένδρα και φυτά, την ίδια ώρα που το Κυπριακό κυκλάμινο καλύπτει τις γυμνές από τα βρύα πλαγιές, σκορπώντας το άρωμα του σε μεγάλη απόσταση. Ανάμεσα σε όλα αυτά, ένα μονοπάτι, σου επιτρέπει να περπατήσεις και να θαυμάσεις την ομορφιά της κοιλάδας.
Δυτικά του χωριού, δύο πολύ παλιά και πολύ όμορφα γεφύρια, το «καμαρωτό» και το «κάτω αμπέλια» και που δεν απέχουν περισσότερο από 100 μέτρα το ένα από το άλλο, σου προσφέρουν μέρος για να ξεκουραστείς και να περάσεις κάποια ώρα μέσα στην απόλυτη ησυχία. Η τοποθεσία αυτή προσφέρετε για να δείτε το χωριό πως «σκαρφαλώνει» στην επικλινή πλαγιά του βουνού και πιο ψηλά από όλα τα σπίτια θα δείτε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Αν βρεθείτε στο Καμπί, μην ψάξετε για ανθρώπους, αυτοί θα είναι στους αμπελώνες τους ή θα ασχολούνται με την παραγωγή του κρασιού τους στα κελάρια τους.
