Από τα πολύ παλιά χρόνια, η περιοχή που βρίσκεται το χωριό Μαθιάτης, αποτελούσε αγαπημένος τόπος για μόνιμη παραμονή. Η ύπαρξη δύο ποταμών και πηγής πόσιμου νερού, ήταν αιτία για να κατοικήσουν στην περιοχή, οι οικογένειες των εκάστοτε κατακτητών.
Με την κατάληψη της Κύπρου από τους Οθωμανούς Τούρκους, στην περιοχή Μαθιάτη, ξέμεινε μεγάλη κοινότητα Καθολικών. Για να προστατευθούν από τις επιδρομές των Τούρκων, δημιούργησαν βορειοανατολικά του χωριού, κατακόμβη, μέσα στην οποία, μακριά από τα βλέμματα του αλλόθρησκου κατακτητή, τελούσαν τις θρησκευτικές λειτουργίες τους.
Η Τουρκοκρατία κάποια στιγμή, παραχώρησε την θέση της στους Άγγλους. Ελεύθεροι πια οι Καθολικοί, σταμάτησαν να χρησιμοποιούν την κατακόμβη, η οποία με τα χρόνια, ξεχάστηκε.
Σε άγνωστο χρόνο, κάτοικοι του χωριού, βρήκαν την κατακόμβη και μέσα σε αυτήν μία εικόνα Της Παναγίας, όπου εμφανιζόταν Βρεφοθηλάζουσα. Πάνω από την κατακόμβη, και χωρίς να ανασκάψουν τον χώρο, έκτισαν εκκλησία. Την αφιέρωσαν Στην Παναγία.
Με την πάροδο του χρόνου, πολλές γυναίκες που είχαν πρόβλημα με το θήλασμα των παιδιών τους, έλεγαν ότι μετά από παράκληση στην Παναγία, το πρόβλημα τους λυνόταν. Το Θαύμα επαναλήφθηκε πολλές φορές. Έτσι έδωσαν Στην Παναγιά το προσωνύμιο «Γαλακτοτροφούσα» .
Πρόκειται για μικρών διατάσεων Βασιλική με δίρριχτη στέγη. Επειδή κτίστηκε, πάνω από την κατακόμβη, το κτίσμα είναι ανισόπεδο, με μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο σημείο του που βρίσκεται ο νάρθηκας και της δυτικής εισόδου. Είναι κτισμένη με πέτρες παρμένες από την περιοχή και με κρόταλα του ποταμού. Το καμπαναριό, προστέθηκε πολύ αργότερα και βρίσκεται νότια του Νου και σε κάποια απόσταση από αυτόν.
Την μικρή εκκλησία την βρίσκουμε αν ταξιδέψουμε από το χωριό Δάλι προς Αγία Βαρβάρα και από εκεί προς Μαθιάτη. Όταν περάσουμε το Βρετανικό κοιμητήριο σε απόσταση 200 μέτρων και πριν μπούμε στο χωριό Μαθιάτης, ακολουθούμε πάροδο δεξιά. Συνεχίζουμε ευθεία και σε ένα λεπτό αντικρίζουμε μπροστά μας την εκκλησία. Στον ίδιο χώρο βρίσκεται και το κοιμητήριο της κοινότητας του Μαθιάτη.
