Ο πρώτος άνθρωπος, στην προσπάθεια του να επεκτείνει τον ζωτικό του χώρο, ήταν αναγκασμένος να περάσει πάνω από υδάτινα εμπόδια όπως ήταν μικροί ποταμοί ή βαθιά ρήγματα της γης. Για να ξεπεράσει αυτά τα εμπόδια, τοποθετούσε εκεί και όπου μπορούσε, ένα κορμό δέντρου και αυτό του επέτρεπε να περάσει με σχετική ασφάλεια πάνω από το εμπόδιο.
Στην συνέχεια, αντιλήφθηκε ότι αν τοποθετούσε δύο κορμούς δίπλα – διπλά, δένοντας τους μεταξύ τους, η διέλευση του θα γινόταν πιο εύκολη και με μεγαλύτερη ασφάλεια. Έτσι «γεννήθηκε» η ξύλινη γέφυρα. Την γέφυρα κορμών διαδέχθηκε σε πολύ σύντομο χρόνο η πρωτόγονη πέτρινη γέφυρα η οποία στηριζόταν πάνω σε σωρούς από πέτρες που τοποθετούσαν μέσα στην κοίτη του ποταμού και πάνω σε αυτές στήριζαν μεγάλες πέτρινες πλάκες. Αυτή την τεχνική τελειοποίησαν οι Ρωμαίοι καθώς ήταν αναγκασμένοι να περνούν πάνω από ποτάμια και βαθιά ρήγματα της γης αφού η αυτοκρατορία τους όλο και μεγάλωνε.
Κατά τον 2ον π.χ. αιώνα κατασκεύασαν την γέφυρα Rotto η οποία αποτελούσε την πρώτη τοξωτή πέτρινη γέφυρα η οποία στηριζόταν πάνω σε τεραστία βάθρα. Η τοποθέτηση των πετρών γινόταν σχεδόν χωρίς αρμό και αυτό ανάπτυσσε σε τεράστιο βαθμό την αντοχή της γέφυρας σε περιόδους έντονης πλημμύρας. Τριακόσια χρόνια μετά, κατασκεύασαν την πρώτη δίτοξη γέφυρα. Ήταν η γέφυρα Fabricius.
Τους Ρωμαίους στην κατασκευή γεφυρών διαδέχθηκαν οι Βυζαντινοί οι οποίοι τελειοποίησαν την τεχνική των Ρωμαίων, τόσο στις δίτοξες γέφυρες ενισχύοντας τα μεσόβαθρα με τριγωνικό πρόβολο αλλά και δημιουργώντας ανακουφιστικά καμαρωτά τόξα, των οποίων τα βάθρα βρίσκονταν πιο ψηλά από το ύψος των μεσόβαθρων.
Τα τόξα στα πέτρινα γεφύρια που έχουν κτιστεί από την αποχή των Ρωμαίων μέχρι και τις αρχές του 19ου αιώνα που αντικαταστάθηκαν από τα γεφύρια με σκυρόδεμα, μπορούν να χωριστούν σε δύο είδη. Στα ημικυκλικά και στα καταβιβασμένα.
Ένα πέτρινο γεφύρι με 4 καταβιβασμένα τόξα, κατάλοιπο την Βρετανικής κατοχής του νησιού, υπάρχει στην περιοχή του χωριού Αστρομερίτης και γεφυρώνει τον ποταμό Κούμουρρο. Βρισκόταν στην πορεία του δρόμου Λευκωσία – Τρόοδος και διευκόλυνε την διέλευση των οχημάτων μέχρι την δεκαετία του 1960 όταν αντικαταστάθηκε με νέο γεφύρι σκυροδέματος.
Πρόκειται για το ένα από τα επτά πέτρινα γεφύρια που κτίστηκαν κατά την ίδια περίοδο από τους Βρετανούς στην απόσταση του δρόμου δυτικά από τον Αστρομερίτη και τον ποταμό Κούμουρρο μέχρι και τον ποταμό της Ελιάς που βρίσκεται ανατολικά του χωριού Κάτω Κουτραφάς.
