Το οδικό δίκτυο στο νησί της Κύπρου, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα έχει περάσει από πολλές φάσεις εξέλιξης, με αποτέλεσμα να βλέπουμε στον 21ον αιώνα ένα σχεδόν άρτιο σε εξυπηρετικότατα, σύστημα μονοπατιών, δρόμων και αυτοκινητοδρόμων.
Το πρώτο και αρχέγονο οδικό δίκτυο είχε δημιουργηθεί από τα ζώα και κύρια από τους νάνους ιπποπόταμους που ανενόχλητοι και χωρίς κανένα ουσιαστικό εχθρό, ζούσαν στα έλη που κάλυπταν μεγάλο μέρος του νησιού.
Πολύ αργότερα και όταν από τα παράλια της Μ. Ασίας πέρασαν στο νησί οι άνθρωποι που και αυτοί ήταν εξόριστοι των εκεί Βασιλείων, αυτά τα μονοπάτια χρησιμοποιήθηκαν για να αποικίσουν ολόκληρη την Κύπρο, ακόμη και εδάφη της ενδοχώρας που αποτελούνταν από βαθιές και πολύ στενές κοιλάδες. Οι αρχαίοι αυτοί Κύπριοι, κράτησαν και επέκτειναν το οδικό δίκτυο τόσο σε μήκος όσο και σε πλάτος.
Η επόμενη εξέλιξη του οδικού δικτύου, συντελείται 7500 χρόνια αργότερα και όταν Κρητικοί μεταλλωρύχοι ανακαλύπτουν τον χαλκό στο νησί. Σε άψογη συνεργασία με τους Κύπριους, γίνεται η ανακάλυψη όλο και νέων πλούσιων κοιτασμάτων χαλκού και χρυσού, κάτι που τους ανάγκασε να προβούν σε διαπλάτυνση των αρχαίων μονοπατιών για να διακινούνται οι άμαξες τους που μετέφεραν το πλούσιο εμπόρευμα τους.
Λίγους αιώνες αργότερα, άρχισε η κάθοδος στο νησί των Ελληνικών Φυλών. Οι Αχαιοί και οι άλλοι Έλληνες έκτισαν τα Βασίλεια τους, δημιουργώντας σε αυτά καταπληκτικό οδικό δίκτυο αδιαφορώντας για τα μονοπάτια που οδηγούσαν σε άλλα μέρη του νησιού.
Τους Αχαιούς ακολούθησαν οι Ρωμαίοι, όπου στο νησί βλέπουμε τα αρχέγονα μονοπάτια να μετατρέπονται σε λιθόστρωτους δρόμους, με σκοπό να μεταφέρονται πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ευκολία τα μεταλλεύματα χαλκού και χρυσού αλλά και για να διακινούνται με άνεση και γρήγορα τα Ρωμαϊκά στρατεύματα προς περιοχές που αντιμετώπιζαν επιθέσεις ή και ανταρσίες.
Τους Ρωμαίους διαδέχθηκαν οι Βυζαντινοί, οι οποίοι αποτέλεσαν την «μαύρη» σελίδα της Κύπρου όσο αφορά το οδικό δίκτυο. Οι Βυζαντινοί στα 850 χρόνια που παρέμειναν στο νησί, δεν προχώρησαν σε κανένα διορθωτικό μέτρο όσο αφορά τους δρόμους, ενέργεια που αποτέλεσμα είχε να εξαφανιστεί το καταπληκτικό οδικό δίκτυο που δημιούργησαν οι Ρωμαίοι.
Με την κάθοδο των Φράγκων, η Κύπρος μπήκε σε μία χρυσή εποχή, όπου τόσο οι κάτοικοι της αλλά πιο πολύ το οδικό δίκτυο άρχισαν να ευημερούν. Οι διαχωρισμός του νησιού σε Φέουδα, είχε σαν αποτέλεσμα οι κάτοικοι να βρουν εργασία και στο τομέα του οδικού δικτύου να σημειωθεί τεράστια έκρηξη. Το κατεστραμμένο Ρωμαϊκό δίκτυο δέχεται διαπλάτυνση και γεφυρώνονται, για πρώτη φορά, μεγάλα ποτάμια με τα γνωστά μέχρι τις μέρες μας «Μεσαιωνικά Γεφύρια». Η Ενετοκρατία και η Τουρκοκρατία που ακολούθησαν με την σειρά τους την Φραγκοκρατία, σε τίποτα δεν ωφέλησαν το οδικό δίκτυο του νησιού.
Τις 2 τελευταίες κατοχικές δυνάμεις, διαδέχθηκε η κατοχή του νησιού από την Αγγλία, όπου στο μικρό χρονικό διάστημα παραμονής τους σε αυτό, βλέπουμε στην αρχή να γεφυρώνονται όλα τα ποτάμια, μικρά ή μεγάλα και αργότερα οι κύριες οδικές αρτηρίες που ένωναν τις πόλεις να ασφαλτοστρώνονται. Οι Άγγλοι αποικιοκράτες έκτισαν εκατοντάδες πέτρινα και πανέμορφα γεφύρια αλλά δεν προχώρησαν σε ευθυγράμμιση των αρχαίων μονοπατιών ή δρόμων.
Η ευθυγράμμιση άρχισε να γίνεται μετά την ανεξαρτησία του 1959, όπου βλέπουμε μια τεράστια και αλματώδη εξέλιξη στο οδικό δίκτυο. Κτίζονται τεράστιες γέφυρες από χυτοσίδηρο και μπετόν σε ευθυγραμμισμένους και πλατιούς δρόμους, παρακάμπτοντας σε πολλές των περιπτώσεων τα Αγγλικά γεφύρια.
Ένα από αυτά τα πέτρινα γεφύρια, που αποτελούν μέρος της ιστορίας μας αλλά και της αρχιτεκτονικής – τεχνικής εξέλιξης του νησιού μας, το συναντάμε 1200 μέτρα βορειοδυτικά από το πολύ γνωστό κέντρο δεξιώσεων «Λυσόραμα» και στην διαδρομή από τον Λυθροδόντα προς Αναλυόντα ή και αντίστροφα.
Βρίσκεται 130 μέτρα βόρεια από την τεράστια νέα γέφυρα στον ποταμό Γυαλιά και πρόκειται για γεφύρι ενός οξυκόρυφου τόξου. Το οξυκόρυφο του τόξου, το οποίο δημιουργήθηκε με πλήρως πελεκημένους ασβεστόλιθους αλλά και η χρήση μερικώς πελεκημένων πωρόλιθων στο εσωράχιο για την δημιουργία του τυμπάνου μας καθορίζει περίπου και την ηλικία του γεφυριού, που είναι τα πρώτα χρόνια της παρουσίας των Άγγλων στο νησί.
Σε νεότερα χρόνια έχει δεχθεί επεμβάσεις για να αυξηθεί η αντοχή του σε μεγαλύτερο βάρος, αφού ο συγκεκριμένος δρόμος άρχισε να χρησιμοποιείται σε μεγάλη κλίμακα από πιο βαριά οχήματα. Η χρήση του σταμάτησε οριστικά με την δημιουργία νέου γεφυριού που επέφερε η ευθυγράμμιση του δρόμου που έγινε πριν λίγα χρόνια.
