Ήταν η 1η Ιουλίου 1973, όταν στον περίβολο της Ιεράς Μητρόπολης Πάφου, ένα 17χρονο παιδί έπεφτε νεκρό, σκοτωμένο από βόλι που έριξε Ελληνικό χέρι. Ήταν ο Κυριάκος Παπαλαζάρου, άριστος μαθητής και οικότροφος της Μητρόπολης Πάφου.
Ένα χρόνο μετά, ο πατέρας του Κυριάκου, Παπαλάζαρος Νεοφύτου, κλήθηκε να αναγνωρίσει ένα άλλο νεκρό παιδί του. Επρόκειτο για τον φοιτητή της ιατρικής Σωτήρη Παπαλαζάρου ο οποίος σκοτώθηκε στις μάχες που ακολούθησαν την Τούρκικη εισβολή στην Επισκοπή. Ο Σωτήρης έχασε τη ζωή του αφού κτυπήθηκε πισώπλατα και όχι από Τούρκικο βόλι, στις 20 Ιουλίου 1974.
Πολύ αργότερα, το 1995, η οργάνωση νεολαίας ΕΔΟΝ, έκτισε ένα μνημείο στον περίβολο του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονα για να τιμήσει τους δυο νεκρούς Ήρωες του χωριού Χολέτρια, της Κύπρου και της Δημοκρατίας.
Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσεις για την θυσία των δύο αδελφών, γι αυτό θα αφήσω τον άλλον αδελφό τους, Νεόφυτο Παπαλαζάρου να μιλήσει ο ίδιος, μέσα από ένα ποίημα του.
Γράμμα στη μάνα μου:
Μάνα,
Από καιρό έλεγα να σου γράψω
Να σου λεγα για χίλια δύο πράγματα.
Εδώ στη ξενιτειά ατέλειωτες η ώρες που σε έχω ανάγκη.
Πήρα να σε ζωγραφίσω με το γλυκό σου πρόσωπο,
Δακρυσμένα μάτια,
Σκασμένο στα χείλη χαμόγελο
«Μάνα μαυροντυμένη”.
Μάνα,
κλαις ακόμα σιωπηλά κάτω από τις φωτογραφίες των δύο παιδιών σου;
Κρατάς ακόμα αδειανές τις δύο καρέκλες στο τραπέζι;
Ψέματα σου είπαν μάνα μου πώς χάθηκαν
Δεν τους ακούς;
Κάθε βράδυ την πόρτα σου χτυπούν.
Στο σκοτάδι δεν τους βλέπεις;
Δύο αστέρια αγκαλιασμένα
Δείχνοντας σε μας την ορθή πορεία.
