Η Αλαμινός κτισμένη στα 28 χιλιόμετρα από την πόλη της Λάρνακας, είναι από τα χωριά που σεβάστηκαν το περιβάλλον και δεν τοποθέτησαν τα σπίτια του χωριού μέσα στην κοιλάδα που σχημάτισε μέσα σε εκατομμύρια χρόνια ο ποταμός, αλλά τοποθέτησαν το χωριό στις ψηλότερες περιοχές.
Στα δυτικά του ποταμού κατοίκισαν η Έλληνες της Κύπρου και στα ανατολικά οι Τουρκοκύπριοι. Το 1974 οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι, εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και μετέβησαν στις κατεχόμενες από την Τουρκία περιοχές της Κύπρου .
Μεγάλος αριθμός κατοίκων ασχολούνται αποκλειστικά με την γεωργία. Ο ποταμός, δημιούργησε μια κοιλάδα με πλάτος 500 μέτρων περίπου και μήκος μερικών χιλιομέτρων. Η κοιλάδα αυτή στην ολότητα της είναι φυτεμένη με πορτοκαλιές και ελιές, ενώ μεγάλες εκτάσεις φυτεύονται με λαχανικά και φθαρτά, τόσο σε θερμοκήπια όσο και σε ανοικτά χωράφια. Ο επισκέπτης μπορεί να σταματήσει και να συνομιλήσει με τους γεωργούς και να δει από κοντά την παραγωγή των τροφίμων.
Οι άνθρωποι απλοί, ζεστοί σε δέχονται με χαμόγελο. Μιλήσαμε με αυτούς και ρωτήσαμε για την παραγωγή των φρούτων και των λαχανικών.
Το βασικό πρόβλημα μας είπαν είναι το νερό. Η κυβέρνηση μας δίνει νερό από το Σταυροβούνι αλλά είναι σε τόσο ακριβό που δεν τολμούμε να το χρησιμοποιήσουμε. Ανοίγουμε γεωτρήσεις και αυτές στοιχίζουν πάρα πολύ.
Πλήρωσα σε γεωτρήσεις, μας είπε ο κ. Χαράλαμπος (παραγωγός με μεγάλες εκτάσεις πορτοκαλεώνων αλλά και θερμοκηπίων φθαρτών και λαχανικών) 500000 ευρώ και δεν μπόρεσα να καλύψω την παραγωγή μου όλη με νερό. Βρισκόμαστε όλοι οι παραγωγοί της Αλαμινού σε απόγνωση. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Μας άφησαν στο έλεος του Θεού. Αν σύντομα δεν έλθει η κυβέρνηση να μας στηρίξει, όλοι θα περάσουμε στην ανεργία και χιλιάδες στρέμματα θα μετατραπούν σε χέρσα γη.
Οι πορτοκαλιές κάθε χρόνο μειώνεται ο αριθμός τους, αφού το νερό δεν αρκεί για να τις ποτίζουμε. Πριν λίγα χρόνια όλος ο κάμπος ήταν "σπαρμένος" με θερμοκήπια, σήμερα υπάρχουν δεν υπάρχουν 50.
Όλα αυτά είναι η πραγματικότητα και είναι κρίμα να αφεθεί μια τόσο όμορφη κοιλάδα να ξεραθεί. Πρέπει να μείνει με κάθε θυσία όπως την είδαμε. Χιλιόμετρα με πράσινο, μέχρι τις ακτές της θάλασσας της Αλαμινού.
Τα χωράφια να συνεχίσουν να μοιάζουν με μωσαϊκό χρωμάτων καθώς είναι φυτεμένα με μια ποικιλία λαχανικών. Οι άνθρωποι, οι εκατοντάδες γεωργοί να συνεχίσουν να σκύβουν στην γη για να μαζέψουν τα γεννήματα της. Ακόμα και τα θερμοκήπια, με το ψυχρό χρώμα του νάυλον, δημιουργούν πρωτόγνωρες για τον άνθρωπο της πόλης, εικόνες.
Κάποιοι ας φροντίσουν να μην καταστραφεί ακόμα μια γεωργική κοινότητα.
