Το Αλεθρικό είναι κτισμένο στην ανατολική όχθη του ποταμού Πούζη και απέχει από την Λάρνακα 15 χιλιόμετρα. Το όνομα του το πήρε από το άλεσμα (αλέθω) του σιταριού στους αλευρόμυλους που υπήρχαν. Σήμερα δεν σώζεται κανείς. Οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
Ο ποταμός Πούζης που ξεκινά από την περιοχή ανατολικά του Κόρνου , περνά από το Σταυροβούνι και το αλεθρικό και εκβάλει στην θάλασσα του Μαζωτού, έχει δημιουργήσει μια κοιλάδα αρκετά μεγάλη. Αυτή όμως δεν αξιοποιήθηκε από τους κατοίκους και σήμερα είναι καλυμμένη με καλαμιώνες και άγρια βλάστηση. Για αυτό τον λόγο, υπάρχει πλούσιο θήραμα και πάρα πολλοί κυνηγοί, επιλέγουν το Αλεθρικό για τις εξορμήσεις τους.
Σαν χωριό έχει δώσει πολλά στους απελευθερωτικούς αγώνες της Κύπρου. Το 1963 , οι λιγοστοί Τουρκοκύπριοι που κατοικούσαν στο χωριό, εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και μετέβησαν στο γειτονικό χωριό Κιβισίλι που ήταν αμιγές Τουρκοκυπριακό. Μέτα τα γεγονότα του 1974 πολλοί πρόσφυγες από την Μεσαορία βρήκαν φιλοξενία στο Αλεθρικό. Μάλιστα οι πρόσφυγες ξεπέρασαν τους αυτόχθονες κατοίκους. Ντόπιοι και πρόσφυγες, εργάζονται αρμονικά για την πρόοδο του χωριού. Τα έσοδα του κοινοτικού συμβουλίου είναι μηδαμινά, αφού δεν υπάρχουν φορολογίες όπως σε άλλες κοινότητες, παρά κάποιες ελάχιστες επιβαρύνσεις.
Γεωγραφικά βρίσκεται σε μια πανέμορφη κοιλάδα που περιβάλλεται από βουνοκορφές. Στα ανατολικά δεσπόζουν τα κάτω όρη ενώ στα βόρεια τα απάνω όρη. Στα δυτικά είναι τα δίδυμα όρη η Ασπρόπετρα και η Αθκιακόμουττη, ένω στην νότια περιοχή υπάρχει το όρος Πουπές. Σε μικρή ακτίνα από αυτό, υπάρχουν πολλά μικρά χωριά που με κάποια από αυτά οι κάτοικοι του Αλεθρικού έχουν συγγενική σχέση.
Υπάρχουν 3 εκκλησίες και 3 εξωκλήσια. Η Εκκλησία της Παναγίας Ελεούσας βρίσκεται στο πρώην Τουρκοκυπριακό χωριό Κιβισίλι αλλά είναι στην δικαιοδοσία των εκκλησιαστικών αρχών του Αλεθρικού. Η παλιά εκκλησία του χωριού ήταν του Αγίου Γεωργίου και υπάρχει ο μύθος ότι ο Άγιος φρόντιζε όπως ο αριθμός των Μουσουλμάνων κατοίκων του χωριού ποτέ να μην ξεπερνά τους 21. Έτσι πάντα στο Αλεθρικό αυτός ήταν ο αριθμός τους. Αν κάποιος γεννιόταν, κάποιος άλλος πέθαινε ή μετακόμιζε στο Κιβισίλι. Η νέα εκκλησία είναι του Αγίου Επιφανίου.
Το Αλεθρικό έχει ένα μεγάλο αριθμό κατοίκων του που μετανάστευσε κατά τα δύσκολα χρόνια. Ο αριθμός του ξεπερνά τις 7 χιλιάδες και αυτοί είναι σημαντικοί οικονομικοί αιμοδότες που με την βοήθεια τους κτίστηκαν σημαντικά έργα.
Το Αλεθρικό μπορείς να το επισκεφτείς για πολλούς λόγους. Κάποιοι μικροί πυρήνες του παλιού χωριού, υπάρχουν και μπορείς να δεις την αρχιτεκτονική του. Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου είναι τόσο παλιά που κανείς δεν ξέρει πότε κτίστηκε και αξίζει να την θαυμάσει κάποιος. Η κοιλάδα του Πούζη είναι ένα θαυμαστό τοπίο και υπάρχουν πολλά σημεία που μπορείς να την δεις πανοραμικά. Στα ανατολικά μπορείς να δεις τις ανεμογεννήτριες που με το μέγεθος τους προκαλούν δέος. Μοιάζουν σαν πύργοι όπως είναι τοποθετημένες στις κορυφές των βουνών. Στα βόρειο-δυτικά και στον δρόμο Αλεθρικού - Αγγλισίδων, λίγα μέτρα από την είσοδο του χωριού βρίσκεις το υπερσύγχρονο ελαιοτριβείο και στη κατάλληλη εποχή μπορείς να δεις πως εξάγεται το ελαιόλαδο από τον ελαιόκαρπο. Στα νοτιοδυτικά μπορείς να θαυμάσεις το παλαιό γεφύρι. Το Αλεθρικό είναι ένα τυπικό γεωργοκτηνοτροφικό χωριό της Κύπρου.
