Το χωριό Άγιος Δημήτριος, στην επαρχία της Λεμεσού, βρίσκεται κτισμένο ανάμεσα στα χωριά, Φοινί, Τρεις Ελιές, Καμινάρια και Παλαιόμυλος και στις όχθες παραπόταμου του Διαρίζου, μέσα στην κοιλάδα της Νότιας Μαραθάσας.
Είναι ένα μικρό αλλά γραφικό χωριό, με πολύ φιλόξενο πληθυσμό. Περπατώντας στα ανηφορικά δρομάκια του, θα διαπιστώσετε ότι όλες οι αυλές, «στολίζονται» με αμπέλια. Η τοποθεσία του χωριού και η κακοτράχαλη πλαγιά του Τροόδους, που οι πρώτοι κάτοικοι επέλεξαν για να κατοικήσουν, δεν επιτρέπει την ανάπτυξη της γεωργίας και της καλλιέργειας μεγάλων εκτάσεων γης.
Στην πλατεία του χωριού, βρίσκεται άθικτο ένα από τα πολλά καμίνια, «ψησίματος» πήλινων αγγείων, κυρίως τεράστιων πιθαριών. Πολλά από αυτά θα τα δείτε, στις αυλές των σπιτιών, άχρηστα πλέον για τον σκοπό που κατασκευάστηκαν.
Η εκκλησία του χωριού, είναι αφιερωμένη στον Άγιο Δημήτριο. Αυτή η εκκλησία υπήρξε και ο λόγος που δημιουργήθηκε το χωριό. Τα πολύ παλιά χρόνια, κάτοικοι από τα παράλια της Λεμεσού, για να αποφύγουν τις επιδρομές που γίνονταν από πειρατές, κατέφυγαν σε αυτόν τον κακοτράχαλο και δύσβατο μεν τόπο αλλά πολύ όμορφο. Για κάποια χρονική περίοδο, το χωριό εγκαταλείφτηκε από τους κατοίκους του. Η ύπαρξη όμως της εκκλησίας, αποτέλεσε πόλο έλξης για ανθρώπους από τα γύρω χωριά, με αποτέλεσμα μέσα στα επόμενα χρόνια το χωριό να αναγεννηθεί.
Σημαντικό είναι, ότι κάποιοι κάτοικοι που στο πρόσφατο παρελθόν το εγκαταλείψαν, άρχισαν να αναπαλαιώνουν τα σπίτια τους και να επιστρέφουν, όχι απλά για τουρισμό αλλά για μόνιμη κατοίκιση και αυτό αποτελεί την ελπίδα για το μέλλον του χωριού.
Σαν ένα τόσο μικρό χωριό, (έχει περίπου 60 κατοίκους) θα βρείτε ένα μουσείο παραδοσιακής Αγγειοπλαστικής, μια παιδική χαρά που τηρεί όλες τις προδιαγραφές για δημιουργική απασχόληση των παιδιών, με την μέγιστη ασφάλεια. Μας εξέπληξε το έργο αυτό του κοινοτικού συμβουλίου.
