Σε μικρή απόσταση από την εκκλησία που είναι αφιερωμένη στην Παναγία την Χρυσοκορφήτισσα, που βρίσκεται στο ερειπωμένο χωριό Κορφή, υπάρχει βρύση κτισμένη από το 1910. Βρίσκεται ανάμεσα στα δύο μέρη του χωριού που λόγω του ανάγλυφου της πλαγιάς όπου ήταν κτισμένο, χωριζόταν σε Πάνω και Κάτω Κορφή.
Η πηγή ανάβλυζε από την «ρίζα» ενός πανύψηλου και πολύ παλιού δέντρου Δρυ. Την έντυσαν με πέτρα και δημιούργησαν χαβούζα πάνω στην οποία σχημάτισαν δύο τυφλά καμαρωτά τόξα και μέσα σε αυτά τοποθέτησαν δύο κρουνούς από τους οποίους εξερχόταν το νερό.
Σε αυτήν την όμορφη βρύση, την βρύση της Κορφής, μαζεύονταν τα κορίτσια για να γεμίσουν με νερό τις στάμνες τους. Αυτό γινόταν μέχρι το 1969, όταν το χωριό, μετά από μεγάλη υποχώρηση του εδάφους καταστράφηκε, αναγκάζοντας του κατοίκους του να μετοικήσουν σε άλλη περιοχή, που βρίσκεται δύο χιλιόμετρα νότια, κτίζονταν νέο χωριό με την ονομασία «Κορφή».
Σήμερα υπάρχει μόνο το κτίσμα, το οποίο είναι πολύ όμορφο και με μαστοριά διακοσμημένο με σκαλίσματα. Μεγάλο ενδιαφέρον έχει το αποτύπωμα του οικοδόμου που το έκτισε, αναγράφοντας σε αυτό την ημερομηνία κατασκευής και το όνομα του χωριού (Κορφι, 16 Ηουλι 1910). Ο μάστορας που κατασκεύασε την χαβούζα με τις βρύσες, μπορεί να μην ήταν ορθογράφος ήταν όμως σπουδαίος τεχνίτης, ο οποίος άφησε κληρονομιά ένα σπουδαίο μνημείο το οποίο η αδιαφορία μας το αφήνει να καταστραφεί.
