Ανηφορίζοντας από την Αγία Φύλαξη Λεμεσού, στις πλαγιές του όρους Παπούτσα και σε απόσταση 22 περίπου χιλιόμετρα θα συναντήσετε αριστερά του δρόμου, το χωριό Γεράσα. Θα το δείτε «σκαρφαλωμένο» στην επικλινή και δυτική πλαγιά της κοιλάδας που σχημάτισε ο ποταμός Γαρύλλης. Περνώντας από το παλιό πέτρινο γεφύρι και διασταυρώνοντας τον ποταμό, ένας ανδριάντας θα σας «υποδεχθεί» τονίζοντας σας το χρέος που θα πρέπει να έχει ο κάθε Κύπριος έναντι της Πατρίδας του.
Περπατώντας ανάμεσα στα πετρόκτιστα και με παραδοσιακή αρχιτεκτονική σπίτια του χωριού, είτε ανηφορίζοντας στα σοκάκια του, είτε χαζεύοντας τα σταφύλια που κρέμονται από τις κληματαριές, ποτέ δεν θα περάσει από το μυαλό σας, η μεγάλη και πανάρχαια ιστορία που κρύβεται πίσω απ την πανέμορφη εικόνα που σας παρουσιάζεται απλόχερα.
Μια ιστορία που μόνο αν μιλήσετε με τους κατοίκους θα την μάθετε και που «χάνεται» στις απαρχές της δημιουργίας του νησιού. Τότε που ακόμα η Τηθύος θάλασσα, κοχλάζουσα και με νερά αφρισμένα και ταραγμένα «γεννοβολούσε» τα όρη της Κύπρου. Πολύ πριν ακόμα αναδυθεί ολόκληρο το νησί, ο Δίας επέλεξε την πιο ψηλή κορυφή του για να κτίσει τον θρόνο του. Επέλεξε την κορυφή Όλυμπος και γύρω από αυτήν δημιούργησε ποτάμια, δάση, πεδιάδες. Το βουνό το προίκισε με χρυσό, χαλκό και ασήμι. Εμπλούτισε το χώμα, έτσι ώστε να παράγει φρούτα και καρπούς που την γλύκα τους δεν θα την βρεις σε κανένα άλλο μέρος του πλανήτη. Έκανε την γη να «ρουφά» το νερό της βροχής και να το μετουσιώνει, να το μεταλλάσσει και να το επιστρέφει πίσω, φυσικό μεταλλικό και κρυστάλλινο.
Στην περιοχή που σήμερα βρίσκεται το χωριό Γεράσα, δημιούργησε τα πιο όμορφα δάση στο νησί. Τα ονόμασε «Ιερά Δάση». Ανάθεσε στον Απόλλωνα να τα προσέχει και να τα εμπλουτίζει και στον Διόνυσο όπως και στις Κύπριδες Νύμφες των δασών να τα «ζωντανεύουν» με την παρουσία τους.
Πολύ αργότερα, όταν οι Αχαιοί λεηλάτησαν την Τροία, πολλοί από αυτούς κατέληξαν στα παράλια της Κύπρου, αναζητώντας νέες πατρίδες. Κάποιοι από αυτούς, κατέληξαν στα Ιερά Δάση. Σε πανύψηλη βουνοκορφή, δύσβατη και απρόσιτη, έκτισαν τα παλάτια τους. Με την πάροδο του χρόνου, στην ίδια περιοχή, έφθασαν άνθρωποι που κατοικούσαν σε παράλιες περιοχές του νησιού, κυνηγημένοι από Αιγύπτιους πειρατές. Στους πρόποδες του βουνού όπου κατοικούσαν οι άρχοντες, έκτισαν το χωριό τους. Το ονόμασαν «Ιερά Δάσα». Για εκατοντάδες χρόνια, ζούσαν αρμονικά με τους άρχοντες, μέχρι που οι πειρατές ανακάλυψαν τα βασίλεια και τα λεηλάτησαν. Πριν καταφέρουν οι πειρατές να ανεβούν στο βουνό, οι άρχοντες μάζεψαν τον πλούτο τους, γέμισαν τεράστια καζάνια και τα έκρυψαν βαθιά μέσα στην γης. Ο θησαυρός παραμένει θαμμένος και καλά κρυμμένος, περιμένοντας αυτόν που θα τον ανακαλύψει.
Φεύγοντας οι πειρατές, άφησαν πίσω τους καμένα τα καλλιμάρμαρα παλάτια. Οι άνθρωποι τα ονόμασαν «Κτήρια». Τα έλεγαν έτσι μέχρι που η φύση τα εξαφάνισε κάτω από το έδαφος. Πολλοί προσπάθησαν να τα βρουν όπως επίσης και τον αμύθητο θησαυρό, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Οι ενδείξεις ύπαρξης στο βουνό ανθρώπινης παρουσίας και μόνιμης κατοίκησης αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, αφού άνθρωποι που οργώνουν τα αμπέλια τους βρίσκουν σπασμένα αρχαία δοχεία.
Το χωριό «Ιερά Δάσα», εν τω μεταξύ με παράφραση έγινε Γεράσα. Οι άνθρωποι του ασχολούνταν κυρίως με την αμπελοκαλλιέργεια και την παραγωγή της Κουμανταρίας. Στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα, η ανάγκη για περισσότερο νερό ώθησε κάποιο κάτοικο να κτίσει σπίτι ανατολικότερα του χωριού και στην δυτική όχθη του ποταμού. Με την αξίνα, ισοπέδωσε κορυφή μικρού λόφου και στον χώρο που δημιούργησε έκτισε με πέτρα και πλίνθους την οικία του.
Τον ακολούθησαν και οι άλλοι κάτοικοι και πολύ σύντομα το χωριό μεταφέρθηκε στην σημερινή του θέση και έκτισαν τα σπίτια τους με πέτρα που λατόμησαν από την περιοχή τους. Το παλιό χωριό το ονόμασαν «Πάνω Γεράσα», μέχρι που και αυτό εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Η νέα Γεράσα είναι ένα πανέμορφο χωριό και το κάνει ακόμα πιο όμορφο η φιλοξενία και η καλοσύνη των κατοίκων του.
Την φιλοξενία τους οι κάτοικοι της Γεράσας την έδειξαν εμπράκτως κατά την διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Την περίοδο εκείνη η Λεμεσός είχε εκκενωθεί. Χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στην Γεράσα. Τα σπίτια λίγα για να τους χωρέσουν. Τότε οι κάτοικοι, άδειασαν κάθε υπάρχων σπίτι, στάβλο και ότι άλλο είχαν και φιλοξένησαν τους πρόσφυγες.
Στο χωριό υπάρχουν 3 εκκλησίες. Δύο αφιερωμένες στον Άγιο Γεώργιο και μία στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Οι δύο πρώτες βρίσκονται ανάμεσα στα σπίτια του χωριού και η τρίτη 700 μέτρα βορειοδυτικά από αυτό.
Το εξωκλήσι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ κτίστηκε μετά από Θαύμα. Κάτοικος του χωριού, ενώ όργωνε τα αμπέλια του, βρήκε θαμμένο στην γη ένα χρυσό Ευαγγέλιο. Το μετέφερε στο χωριό και όλοι οι κάτοικοι αποφάσισαν στην τοποθεσία να κτίσουν εξωκλήσι. Ισοπέδωσαν μεγάλο μέρος της πλαγιάς όπου βρέθηκε το Ευαγγέλιο και στο χώρο που δημιούργησαν έκτισαν τον μικρό Ναό. Τον αφιέρωσαν στον Αρχάγγελο Μιχαήλ.
