Στο χωριό της Κύπρου, Λόφου, μπορείς να πας από την Λεμεσό και αφού διανύσεις μια απόσταση 25 χιλιομέτρων. Από τον κυκλικό κυκλοφοριακό κόμβο Τροόδους, (αυτοκινητόδρομος Α1), μπαίνεις στην Γιάννη Κρανιδιώτη με κατεύθυνση το Τρόοδος. Αφού περάσεις από το Φράγμα Πολεμιδιών σε λίγη απόσταση θα βρεθείς στην γέφυρα του ποταμού Λιμνάτη που καταλήγει στο φράγμα του Κούρη. Αμέσως μετά στα δεξιά σου έχεις το χωριό Άλασσα και στα αριστερά το φράγμα. Συνεχίζεις να ανηφορίζεις για ακόμα 2 χιλιόμετρα και θα βρεις πινακίδες που σε παραπέμπουν σε αριστερή πάροδο και μετά από 10 χιλιόμετρα ελικοειδούς διαδρομής είσαι στην Λόφου.
Σε αυτή την διαδρομή των 10 χιλιομέτρων είναι αδύνατο να μην προσέξεις ότι στα γύρω βουνά έγιναν αναβαθμίδες. Εκατομμύρια πέτρες στοιβαγμένες η μια πάνω στην άλλη, απλά και μόνο για να δημιουργηθεί μια στενή λωρίδα γόνιμης και καλλιεργήσιμης γης. Όλα αυτά, μας είπαν, πριν λίγα χρόνια ήταν φυτεμένα με αμπέλια. Η Λόφου είχε περισσότερους από 2 χιλιάδες κατοίκους και η παραγωγή κρασιού ήταν η κύρια ασχολία τους. Τώρα το μόνο που έμεινε είναι τα εκατομμύρια στοιβαγμένες πέτρες. Ταξιδέψτε για λίγο στον χρόνο, τότε που αυτές οι χιλιάδες στρέμματα ήταν καταπράσινες από τα αμπέλια. Πόσο όμορφα θα ήταν; Τώρα υπάρχει το χρώμα του ασβεστούχου πετρώματος. Με λίγα λόγια... κρανίου τόπος.
Πριν την είσοδο του χωριού, συναντάς το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία. Ένα εκκλησάκι κτισμένο στο χείλος μιας βαθιάς χαράδρας, που επιτρέπει στον επισκέπτη να έχει πανοραμική θέαση, μέχρι τις αλυκές ακρωτηρίου και αν πετύχεις καιρό χωρίς ομίχλες βλέπεις και την θάλασσα.
Μπαίνοντας στο χωριό μένεις έκπληκτος. Ένα χωριό κτισμένο με πέτρα. Σπίτια και δρόμοι με πέτρα. Το κάθε σπίτι έχει την δική του αρχιτεκτονική, λες και στο χωριό υπήρχαν εκατοντάδες σχεδιαστές σπιτιών. Κανένα δεν μοιάζει με το άλλο. Ακόμη και η εξώθυρες τους είναι η κάθε μια διαφορετική από την άλλη. Δεν θα βρεις δύο εξώθυρες που να είναι ίδιες.
Οι δρόμοι πότε ανηφορίζουν στην κορφή κάποιου λόφου και πότε κατηφορίζουν στο πιο χαμηλό σημείο.
Η Λόφου είναι ένα πολύ, μα πάρα πολύ όμορφο χωριό, αλλά δεν είναι τόπος για μόνιμη διαβίωση. Δεν υπάρχουν υπηρεσίες αλλά το πιο βασικό δεν υπάρχουν οργανωμένοι τομείς εργασίας. Στην Λόφου ο επισκέπτης θα μεταβεί για μία και μοναδική φορά. Για να κυκλοφορήσεις με τα πόδια στο χωριό είναι πολύ δύσκολο εκτός και αν υπηρέτησες στα ΛΟΚ. Με αυτοκίνητο είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον. Υπηρεσίες δεν υπάρχουν. Ένα μικρό κατάστημα υπάρχει με κάποια προϊόντα πρώτης ανάγκης. Υπάρχει ξενοδοχείο, αλλά πριν μεταβείτε εκεί, πάρτε ένα τηλέφωνο για τις τιμές.
Η Λόφου είναι ιδανικός τόπος για συγγραφείς, ποιητές και για όσους θέλουν να διαλογιστούν. Για όλους τους άλλους δεν προσφέρεται.
Η Λόφου είναι ένα πανέμορφο αρχιτεκτονικά χωριό και βρίσκεται στην μέση του πουθενά και τίποτα άλλο. Δεν έχει την αύρα της θάλασσας αλλά ούτε το δροσερό αεράκι του δάσους.
