Στο χρυσοπράσινο νησί της Κύπρου, εκτός από τις πανέμορφες και με πεντακάθαρα νερά παραλίες της, υπάρχουν και κάποιες οι οποίες είναι τόσο δεμένες με την ιστορία του νησιού, όσο και οι πρώτοι κάτοικοι του. Υπάρχουν παραλίες, όπως η παραλία Κουρίου, η ακτή Αχαιών, η ακτή στο Καραβοστάσι, η ακτή Μπογάζι, η ακτή Κιτίου και άλλες που σε πολλές και διαφορετικές χρονικές στιγμές της αρχαιότητας χρησιμοποιήθηκαν από τους Αχαιούς στην προσπάθεια τους να βρουν νέες Πατρίδες, αφού οι δικές τους περνούσαν η μία μετά την άλλη στα χέρια των Δωριέων.
Στον κόλπο της Επισκοπής Λεμεσού και στην σημερινή παραλία Κουρίου, στο σημείο όπου οι Αχαιοί αποβιβάστηκαν από τα καράβια τους, έκτισαν περίλαμπρο καλλιμάρμαρο Ναό για να ευχαριστήσουν τους Θεούς που τους οδήγησαν στην λύτρωση.
Η παραλία εκτός από την απαράμιλλη ομορφιά της αποτελούσε και φυσικό λιμάνι, αφού το ανατολικό μέρος της έχει τεράστιο βάθος που η αφετηρία του βρίσκεται σχεδόν στην ακτή. Η δυτική ακτή της ήταν και είναι απλησίαστη από την ξηρά αφού αποτελείται από ψηλούς και με κατακόρυφες πλαγιές λόφους, ενώ όποιο καράβι και αν πλησίαζε από την θάλασσα θα ήταν δύσκολο να μην τσακιστεί στα βράχια. Στην κορυφή του λόφου που δεσπόζει της παραλίας, έκτισαν την πόλη βασίλειο τους και σε περιοχή που υπήρχε αρχαιότερος Ναός προς την Θεά της Κύπρου την Αφροδίτη, έκτισαν νέο Ναό και τον αφιέρωσαν στον Θεό Απόλλωνα.
Με την κάθοδο των Αχαιών το νησί χωρίστηκε σε βασίλεια τα οποία ευημερούσαν μέχρι τον 3ον αιώνα π.χ. όταν το νησί ενσωματώνεται στο βασίλειο της Αιγύπτου με ταυτόχρονη κατάργηση των βασιλείων που υπήρχαν σε αυτό. Ο Ναός που έκτισαν στην παραλία του Κουρίου οι Αχαιοί καταστρέφεται εξολοκλήρου στα πρώτα χρόνια της παρουσίας στο νησί των Ρωμαίων μετά από μεγάλο σεισμό.
Πάνω στα θεμέλια του αρχαίου Ναού και με το ίδιο μάρμαρο που ήταν κτισμένος, τον 6ον αιώνα και μετά την πλήρη επικράτηση του Χριστιανισμού στο νησί, κτίζεται νέος Ναός, ο οποίος δεν διασαφηνίζεται σε ποιον Άγιο ήταν αφιερωμένος. Η ύπαρξη του κρατά περίπου 1 αιώνα όπου και λεηλατείται και καταστρέφεται πλήρως από Άραβες επιδρομείς.
Σήμερα η παραλία Κουρίου αποτελεί μία από τις πιο όμορφες παραλίες για κολύμβηση στο νησί. Τα εξωτικά και κρυστάλλινα τιρκουάζ νερά της, την μεταμορφώνουν ανάλογα με την εποχή. Το καλοκαίρι την ντύνουν με ένα παχύ στρώμα χρυσής άμμου και τον χειμώνα με άσπρα και γκρίζα βότσαλα. Τα πάντοτε χαμηλά και αφρίζοντα κύματα της, δένουν πανέμορφα με τις πανύψηλες κατακόρυφες και άσπρες πλαγιές των δυτικών ακτών της.
Τα ψαροπούλια αλλά και τα πουλιά της ξηράς, συναγωνίζονται στο πέταγμα και στην ορθή χρήση των ανοδικών ρευμάτων του αέρα, που δημιουργούνται από τους κάθετους γκρεμούς, με τους ανθρώπους – πουλιά που διασχίζουν τον ουρανό με τα ανεμόπτερα τους.
Ψαροταβέρνες και κινητές καντίνες μπορούν να σας προσφέρουν σχεδόν τα πάντα από φαγητό και νερό μέχρι κρεβατάκια και ομπρέλες θαλάσσης. Διαθέτει δύο ναυαγοσωστικούς πύργους οι οποίοι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες στελεχώνονται από ναυαγοσώστες.
Μεγάλη προσοχή χρειάζεται το ανατολικό άκρο της παραλίας όπου το βάθος του νερού μετατρέπεται σε αβυσσαλέο λίγα μέτρα μετά την ακτή. Υπάρχουν ισχυρά υποθαλάσσια ρεύματα τα οποία την καθιστούν ιδιαίτερα επικίνδυνη για αρχάριους κολυμβητές και γιατί όχι και για έμπειρους ή και πολύ έμπειρους.
Η παραλία Κουρίου, ανήκει στην Επισκοπή Λεμεσού αλλά αποτελεί Βρετανικό έδαφος, γι' αυτό επιτηρείται και ελέγχεται από άνδρες της κατοχικής δυνάμεις των Βρετανών. Εκτός από «Παραλία Κουρίου» μπορείτε να την βρείτε με το όνομα «Παραλία Επισκοπής» ή «Παραλία Αγίου Ερμογένη».
