Το χωριό Πλατανίσκια ή Πλατανίστεια βρίσκεται 40 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης της Λεμεσού. Είναι κτισμένο στην κορυφή λόφου που δεσπόζει της περιοχής που εκτείνεται μέχρι τον κόλπο της Αυδήμου.
Για να φθάσεις στο χωριό, περνάς μέσα από την Αυδήμου και στην συνέχεια ανηφορίζεις τον δρόμο, όλο ευθεία μέχρι το χωριό Άγιος Θωμάς, συνεχίζεις από εκεί και σε λίγα χιλιόμετρα θα βρεθείς στο πετρόκτιστο χωριό Πλατανίσκια.
Στην διαδρομή θα προσέξεις τα χιλιάδες χαρουπόδεντρα. Ατέλειωτες εκτάσεις καλύπτονται από το δέντρο που παράγει τον «μαύρο χρυσό», τα χαρούπια. Δέντρα που χρονολογούνται αφού είναι θεόρατα. Έκπληξη προκαλούν κάποιες νέες φυτείες με χαρουπιές, και αυτό δεν είναι άσχετο με το γεγονός ότι το χαρούπι, άρχισε και πάλι να αποτελεί εμπορεύσιμο προϊόν.
Φθάνοντας στο χωρίο, τα αισθήματα σου θα είναι διφορούμενα. Θα δεις σπίτια, νέα ή αναπαλαιωμένα, κτισμένα με πέτρα αλλά θα δεις και δεκάδες άλλα, επίσης κτισμένα με πέτρα, εγκαταλελειμμένα και ερειπωμένα. Θα δεις μνημεία, μιας άλλης θρησκείας, βεβηλωμένα και κατεστραμμένα.
Ένα παλιό σχολείο, στην κορυφή μικρού λόφου, μετατράπηκε σε εκκλησία. Στην ανατολική πλευρά, προστέθηκε νάρθηκας και στην βορειοανατολική γωνία, καμπαναριό. Την αφιέρωσαν στον Άγιο Γεώργιο.
Περπατώντας στα στενά και πλακόστρωτα σοκάκια του, πολύ εύκολα αντιλαμβάνεσαι, ότι οι κάτοικοι του δεν είναι και οι ιδιοκτήτες του. Όταν ρωτήσεις θα σου απαντήσουν ότι κατάγονται από την Επτακώμη της επαρχίας Αμμοχώστου. Άνθρωποι, βίαια ξεριζωμένοι από τα σπίτια τους, τα χωριά τους, τις εκκλησιές τους. Ζουν μέσα σε ξένα σπίτια, περιμένοντας την επιστροφή στα δικά τους. Αυτή η προσμονή είναι που «τσακίζει» τα όνειρα των ανθρώπων και δεν τους επιτρέπει να νιώσουν τον τόπο δικό τους.
Μέσα στην μικρή πλατεία, στο κέντρο του χωριού, υπάρχει το μουσείο Χαρακτικής του παγκοσμίου φήμης χαράκτη Χαμπή. Οι επισκέπτες του μουσείου, αλλά και τα πολλά μικρά παιδιά που συνοδεύονται από τους γονείς τους, «ζωντανεύουν» με την παρουσία τους το χωριό.
Ο Χαμπής δεν είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης που επέλεξε τα Πλατανίσκια για να περάσει τα χρόνια της προσμονής, μέχρι την επιστροφή στο δικό του χωριό. Μέσα στα σοκάκια του χωριού, θα δεις και άλλα σπίτια που «φιλοξενούν» εκτοπισθέντες καλλιτέχνες, όπως ζωγράφους. Σε πάρα πολλά σπίτια θα δεις την επιγραφή «Famagusta», να σε υποδέχεται στην εξώπορτα τους.
Τα σπίτια που κατοικούνται, μοιάζουν με μικρά παλατάκια, με τα μπαλκόνια και τις αυλές να καλύπτονται από ανθοφόρους θάμνους και δέντρα. Δείγμα και αυτό της ευγενικής καταγωγής των ενοίκων τους.
Ένα μικρό ιατρείο και το σπίτι του Κοινοτάρχη, όπως και η λαϊκή ταβέρνα «Πλατανίσκια» συμπληρώνουν την εικόνα της μικρής πλατείας. Στον δρόμο ανατολικά και 50 μέτρα από την πλατεία, βρίσκονται τα γραφεία του κοινοτικού συμβουλίου. Λίγο πιο ανατολικά, ένα κατεστραμμένο μνημείο.
Εκείνο που προκαλεί εντύπωση, είναι η καθαριότητα που επικρατεί στα σοκάκια του χωριού. Οι άνθρωποι στην αρχή θα σας "δουν" με κάποια αδιαφορία. Πρόδηλο όμως είναι ότι προσπαθούν να καταλάβουν ποιοι είστε και τι θέλετε στο χωριό. Μιλήστε μαζί τους και όταν βεβαιωθούν για την καταγωγή σας θα σας αγκαλιάσουν και θα σας φιλοξενήσουν.
Τα Πλατανίσκια είναι ένα χωριό χωρίς ταυτότητα και μόνο με την βεβαιότητα της ειρήνης σε ολόκληρο το νησί, θα την αποκτήσει ξανά.
