Όταν ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος κατέλαβε την Κύπρο το 1191, έκτισε στην παράλια πόλη της Λεμεσού κάστρο με σκοπό να προστατέψει το λιμάνι της από τους εχθρούς του. Για τον ίδιο και το εκστρατευτικό του σώμα ήταν η μοναδική έξοδος προς την θάλασσα μιας και μορφολογικά οι ακτές της Λεμεσού δεν του «επέτρεπαν» να κατασκευάσει άλλο λιμάνι σε περίπτωση καταστροφής τού.
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, επί Τουρκοκρατίας αυτή τη φορά, το κάστρο αναστηλώθηκε και εξοπλίστηκε με πυροβόλα κανόνια, αφού αυτό είχε καταστραφεί από μεγάλους σεισμούς που έπληξαν το νησί το 1567.
Μερικούς αιώνες αργότερα, το λιμάνι Λεμεσού αποτέλεσε το κέντρο διακίνησης των Αγγλικών στρατευμάτων αλλά και διαμετακομιστικός σταθμός για τις εκατοντάδες πλοίων της Αγγλίας που μετέφερναν από τις αποικίες της τα «λάφυρα» στο κέντρο της αυτοκρατορίας.
Στην προκυμαία σουλατσάριζαν χιλιάδες αργόσχολοι Άγγλοι στρατιώτες περιμένοντας το πλοίο τους να σαλπάρει. Η παρουσία τόσο πολλών ανθρώπων που δεν είχαν τίποτα άλλο να κάνουν εκτός από το να περιμένουν, δημιούργησε την ανάγκη της εξεύρεσης τρόπους απασχόλησης τους.
Σύντομα γύρω από το παλιό λιμάνι όπως το ονομάζουν σήμερα, άρχισαν να εμφανίζονται κέντρα αναψυχής και διασκέδασης. Οι κάτοικοι της Λεμεσού, εκμεταλλεύτηκαν την παρουσία και τις ανάγκες των ξένων και δημιούργησαν μια βιομηχανία διασκέδασης που έμελλε να περάσει στον χαρακτήρα τους, μετατρέποντας τους σε αυτό που βλέπουμε σήμερα. Άνθρωποι χαρούμενοι, διασκεδαστικοί, γλεντζέδες και πάνω από όλα «άνθρωποι έξω καρδιά».
Μετά την ανεξαρτησία του νησιού το 1959, το λιμάνι ξεχάστηκε από όλους. Η Λεμεσός με απλησίαστες ακτές γύρισε το πρόσωπο της βόρεια και επεκτάθηκε προς τους χαμηλούς και άγονους λόφους που την κρατούσαν «εγκλωβισμένη» ανάμεσα σε αυτούς και στις απλησίαστες ακτές της.
Το λιμάνι και η προκυμαία του έμειναν στα «αζήτητα» μέχρι το 1971. Τότες στην δημαρχεία της Λεμεσού ανήλθε ο Γεώργιος Κατσουνωτός. Άνθρωπος με όραμα και αγάπη για την πόλη του και την θάλασσα της. Πήρε την άχρηστη πια προκυμαία του λιμανιού, την ισοπέδωσε, την γέμισε με χώμα, την ενοποίησε με την ακτή Ολυμπίων και την μετέτρεψε σε πάρκο.
Οι επόμενοι Δήμαρχοι που ακολούθησαν τον κ. Κατσουνωτό, συνέχισαν την ίδια πολιτική προσπαθώντας να εξωραΐσουν το παραλιακό μέτωπο της Λεμεσού μετατρέποντας το σε μια τεράστια σε μήκος πανέμορφη παραλία.
Στις μέρες της δημαρχίας του Ανδρέα Χρίστου η Λεμεσός μετατράπηκε σε στολίδι της Μεσογείου. Ο δήμαρχος τόλμησε και έκλεισε για μεγάλο διάστημα τον μοναδικό χώρο όπου οι Λεμεσιανοί πήγαιναν για να περπατήσουν με τις οικογένειες τους. Έκλεισε το πάρκο της προκυμαίας ή όπως συνήθιζαν να το αποκαλούν την «Επίχωση».
Πανύψηλα παραβάν έκλειναν τη θέα προς το πάρκο και προς την θάλασσα. Αυτό κράτησε για μεγάλο διάστημα. Όταν ο Ανδρέας Χρίστου έδινε την διαταγή να φύγουν τα παραβάν για να μπορέσει ο κόσμος της Λεμεσού και όχι μόνο, να δει την νέα μορφή της επίχωσης, ο ίδιος ήταν σίγουρος για την αντίδραση του κόσμου.
Αυτό που φανερώθηκε και παραδόθηκε στους κατοίκους ήταν πρωτόγνωρο. Η επίχωση μετατράπηκε σε πολυλειτουργικό παραθαλάσσιο πάρκο και το μέγεθος της τριπλασιάστηκε σε μήκος. Φυτευτήκαν εκατοντάδες νέα δέντρα και εκατοντάδες μέτρα γης καλύφθηκαν με χορτοτάπητα. Δημιουργήθηκαν πεζόδρομοι, ποδηλατοδρόμοι, υπαίθρια γυμναστήρια, τεράστιοι χώροι στάθμευσης και εστιατόρια.
Ο δήμαρχος δεν περιορίστηκε μόνο στην άλλοτε προκυμαία του παλιού λιμανιού της πόλης. «Μπήκε» στην θάλασσα και δημιούργησε ξύλινες αποβάθρες και διαδρόμους που σε μεταφέρουν κοντά στα τεράστια πλοία που περιμένουν να ελλιμενιστούν στο νέο λιμάνι της πόλης και σου δίνουν την δυνατότητα να θαυμάσεις το πάρκο μέσα από τη θάλασσα που έχει σαν φόντο τα πολυτελή ξενοδοχεία που καλύπτουν ολόκληρο τον παραλιακό.
Μέσα σε αυτόν τον παράδεισο θα δεις και θα ακούσεις γλώσσες από όλο τον κόσμο. Υπαίθριοι μουσικοί με συνοδεία τις υπέροχες μελωδίες του ακορντεόν σε καλούν να κάνεις αυτό που οι Λεμεσιανοί ξέρουν να κάνουν καλύτερα. Να διασκεδάσεις.
Δυστυχώς όμως κάποιοι, δεν σέβονται και δεν εκτιμούν όπως θα έπρεπε αυτόν τον πράσινο παράδεισο. Δεν σέβονται τους κανόνες χρήσης του πάρκου. Είναι εγκληματικό και πολύ επικίνδυνο, σε τόπο όπου εκατοντάδες μικρά παιδιά, 2-3 χρονών ή και λίγο μεγαλύτερα,καθώς παίζουν ανέμελα στους πανέμορφους και κατά τα άλλα ασφαλισμένους από κάθε ατύχημα παιδότοπους, να κυκλοφορούν ανάμεσα τους σκύλοι. Αυτό ας το προσέξουν ιδιαίτερα οι υπηρεσίες του δήμου.
