Στην ανατολική όχθη του μεγαλύτερου χειμάρρου της Κύπρου, του Πεδιαίου, από αρχαιοτάτων χρόνων βρίσκεται το ένα από τα 5 χωριά που υπάρχουν σε όλον τον Ελληνικό χώρο και φέρουν το όνομα "Καμπιά".
Το αρχαίο χωριό, σήμερα, έχει εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους του, οι οποίοι θέλησαν να κτίσουν νέο στην κορυφή της πολύ επικλινής πλαγιάς που τους δυσκόλευε πολύ στις μετακινήσεις τους.
Τα σπίτια, παρόλο που ήταν κτισμένα με κροκάλες του ποταμού, έχουν καταρρεύσει ή έχουν ξηλωθεί από τους ιδιοκτήτες τους για να χρησιμοποιηθούν τα υλικά στην οικοδόμηση νέων σπιτιών. Το μόνο οικοδόμημα που είναι άθικτο είναι η εκκλησία Αγίου Γεωργίου.
Το αρχαίο χωριό, φαίνεται να ακολουθεί την μοίρα εκατοντάδων άλλων, τα ίχνη των οποίων έχουν εξαφανιστεί στο πέρασμα του χρόνου από την αδιαφορία αλλά και την άρνησης της τοπικής κοινωνίας αλλά και γενικά του κράτους της Κύπρου, να προστατέψουν και να αξιοποιήσουν κατάλληλα της ιστορικές τοποθεσίες.
Δυστυχώς στο νησί παρουσιάζεται ένα αξιοπερίεργο συμβάν το οποίο θέλει οτιδήποτε είχε σχέση με την περίοδο της Φραγκοκρατίας, (και τα παλαιά Καμπιά είχαν μεγαλουργήσει στην αμπελοκαλλιέργεια και στην μεταλλουργία κατά τα χρόνια της Φραγκοκρατίας) όσο καλό ή κακό και αν ήταν αυτό, να θάβεται και να ξεχνιέται. Έτσι "έθαψαν" ιστορικά και κυριολεκτικά τα αρχαία Καμπιά.
Έτσι και αυτός ο αρχαίος οικισμός σε λίγα χρόνια θα αποτελεί απλά μία αναφορά σε κάποια βιβλία, αφού ήδη η ιστορία του χωριού εξαντλείται στην περίοδο της θυσίας του Εθνομάρτυρα Κυπριανού και μόνο.
