Η Κύπρος είναι ένα νησί που συχνά πλήττεται από ανομβρίες. Στην ιστορία της υπάρχουν εποχές που όλοι οι κάτοικοί της, την εγκατέλειψαν λόγω των άνομβρων χρόνων αλλά όχι λόγω λειψυδρίας. Νερά η Κύπρος διέθετε και διαθέτει πολλά. Εκατοντάδες φυσικές βρύσες υπάρχουν σε όλη την επικράτεια της. Τα σπλάχνα της είναι γενναιόδωρα όχι μόνο σε ορυκτό πλούτο αλλά και σε καλής ποιότητας νερό.
Μία από αυτές τις βρύσες βρίσκεται στο χωριό Μαθιάτης στην επαρχεία Λευκωσίας. Η βρύση αυτή, είναι η μόνη που απέμεινε από τις πολλές που υπήρχαν στα παλιά χρόνια στο χωριό. Η ύπαρξη αυτών των νερών ήταν και ο λόγος που οι Άγγλοι κατακτητές, επέλεξαν την περιοχή Μαθιάτη για να εγκαταστήσουν τις οικογένειες τους, τους στρατώνες τους και την διοίκηση της Λευκωσίας.
Με την φυγή των Άγγλων από τον Μαθιάτη, η βρύση «αγοράστηκε» από τους κατοίκους του χωριού Λύμπια που απέχει αρκετά χιλιόμετρα από τον Μαθιάτη και μαστιζόταν από λειψυδρία. Με αγωγούς οδηγούσαν το νερό προς το χωριό τους και από εκεί στα νοικοκυριά.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια, η βρύση του Μαθιάτη, αποτελούσε την μοναδική πηγή νερού για το χωριό αυτό. Με την οικοπεδοποίηση της λεκάνης, μέσω της οποίας εμπλουτιζόταν το υδροφόρο στρώμα που διοχέτευε νερό στην βρύση, αυτό μολύνθηκε και έτσι σταμάτησε να υδροδοτεί τους κατοίκους των Λυμπιών.
Σήμερα το νερό πηγάζει, λίγα μέτρα νότια του παλιού διπλού γεφυριού που οδηγεί στην εκκλησία Παναγία Γαλακτοτροφούσα και στο κοιμητήριο της κοινότητας. Το νερό αναβλύζει μέσα από ένα τοπίο όλο βάτους και από εκεί διαμέσου μικρής κοίτης, οδηγείται σε απόσταση ενός χιλιομέτρου όπου και ενώνεται με τον μεγάλο ποταμό της περιοχής τον Γιαλιά.
