Πριν από πέντε εκατομμύρια χρόνια, ανάμεσα στην οροσειρά του Τροόδους και στην οροσειρά του Πενταδακτύλου, αναδύθηκε από τον βυθό της θάλασσας η Λευκωσία, ενώνοντας έτσι τις δύο οροσειρές της Κύπρου και δημιουργώντας την πεδιάδα της Μεσαορίας.
Ήταν η πρώτη περιοχή που κατοικήθηκε από τον άνθρωπο στην Κύπρο. Μακριά από τις ακτές δεν κινδύνευε από επιδρομείς που συχνά επισκέπτονταν το νησί. Με την εξάπλωση του ανθρώπου δημιουργήθηκαν πολλά Βασίλεια τα οποία κτίστηκαν στα παράλια, αναπτύσσοντας δυνατούς ναυτικούς δεσμούς.
Η Λήδρας (έτσι ονομαζόταν τα αρχαία χρόνια) μακριά από την θάλασσα, κατέστη ένα αδύνατο και χωρίς κυριαρχία Βασίλειο το οποίο ζούσε κάτω από τον ζυγό των ισχυρών παράκτιων βασιλείων της Κύπρου.
Με τον ερχομό των Ρωμαίων και την διάλυση των Βασιλείων η Λευκωσία εκμεταλλευόμενη την γεωγραφική της θέση, έγινε το διοικητικό κέντρο σχεδόν όλων των κατακτητών της.
Πρωτεύουσα της Κύπρου έγινε το 1960. Το 1963 μοιράστηκε στα δύο μετά από την κοινοβουλευτική ανταρσία των Τουρκοκύπριων βουλευτών. Μια «γραμμή» στον χάρτη έκοψε στην μέση την Πρωτεύουσα. Από το χρώμα που είχε το μελάνι που ήταν πράσινο η διαχωριστική γραμμή ονομάστηκε «πράσινη γραμμή».
Κανείς δεν ξέρει αν η τοποθέτηση της Τουρκικής συνοικίας στην βόρεια πλευρά της Λευκωσίας, ήταν τυχαία ή η τότε πράξη ήταν απλά το πρώτο μέρος του διαχωρισμού του νησιού, που ολοκληρώθηκε λίγα χρόνια αργότερα, με την Τουρκική εισβολή.
Η κατεχόμενη Λευκωσία, διάσπαρτη από Ελληνορθόδοξα μνημεία και μνήμες, ποτέ δεν θα εξοικειωθεί με τον ξένο κατακτητή. Θα περιμένει τον χρόνο που η Λευκωσία θα παύσει να είναι η μόνη μοιρασμένη πρωτεύουσα της δήθεν Ενωμένης Ευρώπης.
