Τον κήπο Βικτώριας τον βρίσκουμε στο τρίγωνο που σχηματίζουν οι λεωφόροι, Νεχρού, Μουσείου και Κινύρα. Κατά καιρούς κάποιες εκτάσεις του, μετατράπηκαν σε άλλες χρήσεις. Το κακόγουστο κτήριο της βουλής των αντιπροσώπων, ένα καφεστιατόριο, φύτρωσαν στην θέση των δένδρων και των λουλουδιών. Σε ένα άλλο μεγάλο τεμάχιο, κτίστηκε ένα πανέμορφο αρχιτεκτονικά θέατρο και το οποίο δυστυχώς από κακοτεχνία κατάρρευσε.
Η ιστορία του κήπου φθάνει μέχρι το 1901, στην τότε απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου, με βάση την οποία ο χώρος αγοράστηκε για να δημιουργηθεί ο κήπος.
Για πάρα πολλά χρόνια, ήταν το μέρος όπου οι Άγγλοι κατακτητές της Κύπρου, χρησιμοποιούσαν για να κάνουν περιπάτους με τις οικογένειες τους.
Κατά την εικοσιπενταετή παρουσία του κ. Λέλλου Δημητριάδη στην θέση του Δημάρχου και του κ. Ανδρέα Σαββίδη στην θέση του διευθυντή του τμήματος κήπων της Λευκωσίας, ο κήπος Βικτώρια ή όπως τον ξέρει ο κάθε Λευκωσιάτης, ο δημόσιος κήπος, γνώρισε τεράστια ανάπτυξη και πραγματικά ήταν ένας ολάνθιστος κήπος. Λουλούδια φυτεύονταν κατά την διάρκεια ολόκληρου του έτους, σε μεγάλες εκτάσεις και κηπουροί από το τμήμα κήπων τα περιποιούνταν σε καθημερινή βάση. Το τμήμα κήπων τότε απασχολούσε, εκτός από τον Διευθυντή του, 3 επόπτες, 1 επιστάτη, μόνιμο υδραυλικό, μόνιμο ξυλουργό, 3 οδηγούς βυτιοφόρων και 65 κηπουρούς.
Μέτα την φυγή και των δύο, ο κήπος μετατράπηκε σε πάρκο. Άλλαξε όνομα και έγινε «κήπος ειρήνης». Οι πραγματικοί Λευκωσιάτες τον εγκατέλειψαν και την θέση τους πήραν μετά από 55 χρόνια και παλι οι ξένοι.
