Στην εποχή που ζούμε, αν θελήσεις να ταξιδέψεις προς το Μοναστήρι της Παναγίας του Κύκκου, θα το κάνεις μέσα από ασφαλτοστρωμένους και άνετους δρόμους , οι οποίοι σε οδηγούν σε αυτό από διαφορετικές κατευθύνσεις. Μπορείς να πας εκεί με ασφάλεια και πολύ γρήγορα από τον Πεδουλά, τις Γερακιές ακόμη και από τον Κάμπο της Τσακκίστρας.
Πριν από μερικές δεκαετίες όμως το ταξίδι προς το Μοναστήρι ήταν μια πολύ επίπονη και μακρόχρονη πορεία ή οποία γινόταν μέσα από πολύ στενούς και επικίνδυνους δρόμους και φθάνοντας στο Μοναστήρι θα έπρεπε να παραμείνεις εκεί και το άλλο πρωί να πάρεις τον δρόμο της επιστροφής.
Η μόνη πρόσβαση προς τον Κύκκο που είχαν οι ανατολικές επαρχίες του νησιού αλλά και της Λευκωσίας ήταν ο δρόμος από τον Πεδούλα και στον οποίο λίγα χιλιόμετρα πριν το Μοναστήρι υπήρχε μία ξύλινη γέφυρα. Το Ξυλογέφυρο όπως το ονόμαζαν τότες και όπως έμεινε στην ιστορία.
Το ξυλογέφυρο ένωνε τους δύο βραχίονες κατακόρυφης πλαγιάς και κτίστηκε γιατί δεν υπήρχε κανένας άλλος τρόπος για να συνεχίσει την πορεία του ο δρόμος. Η μόνη υπαλλακτική λύση ήταν η κατεδάφιση ολόκληρης βουνοκορφής η οποία αποτελείται από τον σκληρό οφιολιθικό σκελετό του Τροόδους, κάτι το οποίο ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να πραγματοποιηθεί.
Το ξυλογέφυρο του Πεδουλά ή το ξυλογεφυρο του Κύκκου , έχει διαδραματίσει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία του νησιού στα χρόνια εκείνα που το νησί σπαρασσόταν από την προδοσία και την αδελφοκτόνα διαμάχη. Τον Ιούλιο του 1974, εκδηλώθηκε στο νησί στρατιωτικό πραξικόπημα. Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο 3ος.
Ο πρόεδρος κατάφερε να αποδράσει από το ημιπερικυκλωμένο προεδρικό μέγαρο και με την συνοδεία του κατευθύνθηκε προς το Μοναστήρι του Κύκκου. Τον καταδίωκε το 281 τάγμα πεζικού. Όταν ο Μακάριος πέρασε πάνω από το ξυλογέφυρο προς το Μοναστήρι, οι άντρες του εφεδρικού σώματος το ανατίναξαν, κόβοντας έτσι την μοναδική πρόσβαση προς αυτό.
Η ανατίναξη της ξύλινης γέφυρας, ήταν σωτήρια τόσο για τους καταδιωκομένους όσο και για τους διώκτες τους. Αποφεύχθη η περίπτωση οι ένοπλοι να εμπλακούν σε μάχη που αποτέλεσμα θα είχε, σήμερα, να θρηνούμε ακόμη περισσότερους νεκρούς.
Όταν ξανακτίστηκε το γεφύρι, διατηρήθηκε η ξύλινη βάση του και πάνω από αυτήν έχει κτιστεί τσιμεντένια γέφυρα η οποία έχει στρωθεί με ασφαλτοτάπητα. Όμως ακόμα και έτσι, στην συνείδηση των μεγάλων σε ηλικία κατοίκων του νησιού, εξακολουθεί να είναι το «Ξυλογέφυρο του Κύκκου».
