Ψάχνοντας τις πηγές των ποταμών Πεδιαίος και Άγιος Ονούφριος με αφετηρία το σημείο συμβολής τους που είναι το φράγμα Ταμασσού μας περίμενε μια τεράστια και ευχάριστη έκπληξη.
Από τα πρώτα βήματα βρεθήκαμε μπροστά σε ένα παραποτάμιο περιβάλλον τόσο όμορφο όση είναι και η αγριάδα του. Ένα βαθύ και στενό φαράγγι, ξεκινούσε από το σημείο συμβολής των ποταμών και συνέχιζε για μεγάλη απόσταση φθάνοντας μέχρι το σημείο της συμβολής τριών παραποτάμων του Πεδιαίου και από εκεί μετατρεπόταν σε βαθιά κοιλάδα με πολύ επικλινείς και πευκόφυτες όχθες.
Το φαράγγι «Φασσερά» (το ονομάζω έτσι αφού βρίσκεται στην περιοχή που φέρει το όνομα αυτό) αποτελεί μέρος ενός μονοπατιού μελέτης της φύσης που έχει την αφετηρία του κοντά στο ανάχωμα του φράγματος και ακολουθεί βόρεια πορεία πάνω στην δυτική όχθη του φαραγγιού. Φθάνοντας στην περιοχή της συμβολής των τριών παραποτάμων του Πεδιαίου κατηφορίζει έντονα προς το βάθος του φαραγγιού. Αυτό είναι και το πιο «δύσκολο» μέρος του.
Στην συνέχεια η πορεία γίνεται κατάντη του ποταμού και μέσα από πυκνό παραποτάμιο δάσος Πεύκων στην αρχή και ευκαλύπτων στην συνέχεια, καταλήγει κοντά στο φράγμα. Στις περιβαλλοντικές μελέτες που έγιναν πριν την δημιουργία του φράγματος υπήρχε πρόνοια για δημιουργία εναέριων γεφυρών πάνω από το φαράγγι και η ένταξη τους στα πλαίσια του μονοπατιού. Φυσικά τίποτα από αυτά δεν έγιναν.
Το μονοπάτι είναι βατό και από μικρά παιδιά και όπως θα δείτε στις φωτογραφίες το επιλέγουν για ομαδικές εξορμήσεις οικογένειες με τα παιδιά τους. Το σκηνικό που δημιουργήθηκε ανάμεσα σε εμάς, που βρισκόμασταν για σκοπούς φωτογράφισης στα απόκρημνα και πανύψηλα βράχια και στα παιδιά που βρισκόντουσαν στο βάθος του φαραγγιού, θύμισε λίγο πολύ άγρια δύση. Οι μικροί «Ινδιάνοι» εξερευνητές, μας χαιρετούσαν με την γνωστή πολεμική κραυγή των Ινδιάνων , σαν να μας προειδοποιούσαν ότι πατήσαμε παράνομα στην γη τους.
Η ομορφιά του τοπίου, αυτού του καλά κρυμμένου παράδεισου, δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε καμιά φωτογραφία. Χρειάζεται να το επισκεφτείς και να το περπατήσεις για να νιώσεις το μεγαλείο της φύσης και την δύναμη του νερού που δημιούργησε αυτό το βαθύ και πανέμορφο φαράγγι. Χρειάζεται να ανέβεις στις όχθες του και από εκεί να νιώσεις την γλυκεία ζάλη που σου προκαλεί το τεράστιο κενό που απλώνεται μπροστά σου και ταυτόχρονα να θαυμάσεις τους πανέμορφους αλλά και παράξενους γεωλογικούς σχηματισμούς.
Αν επισκεφτείτε το φαράγγι από τον παλιό οικισμό των Καμπιών να θυμάστε ότι μετά την γέφυρα που θα βρείτε στον ποταμό Άγιος Ονούφριος και μετά από απόσταση 500 μέτρων ο χωματόδρομος μετατρέπεται πότε σε έντονα κατηφορικός και πότε σε πολύ έντονα ανηφορικός με τεράστιες λακκούβες. Ειδικότερα μετά την διασταύρωση του δρόμου με έναν από τους παραποτάμους του Πεδιαίου γίνεται δραματικά δύσκολος και είναι βατός μόνο από ειδικά οχήματα. Έτσι περιοριστείτε στο μονοπάτι όπου με κάθε ασφάλεια και χωρίς καμιά ταλαιπωρία θα χαρείτε την εξόρμηση σας.
